ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΡΑΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΠΑΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ, ΠΩΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ θέλει να επανεκκινήσει τον πόλεμο στο Λεβάντε
του Τιερί Μεϊσάν
Μη θέλοντας να παραδεχθεί ότι έχασε, ο Βενιαμίν Νετανιάχου σχεδιάζει να υπονομεύσει τη συμφωνία την οποία η Ουάσιγκτον και η Τεχεράνη θα υπογράψουν στις 30 Ιουνίου. Για το σκοπό αυτό, θέλει να αναβιώσει τον πόλεμο στη Συρία. Η ιδέα του είναι να συνεχίσει το έργο που έχει ήδη επιτευχθεί από το Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ και τη Συρία, τη Λιβύη και την Υεμένη, εφαρμόζοντας το σχέδιο Ράιτ (Wright) και δημιουργώντας ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν καπάκι στο Ιράκ και τη Συρία.
Για να σαμποτάρει τη συμφωνία η οποία θα υπογραφεί από την Ουάσιγκτον και τη Τεχεράνη στις 30 Ιουνίου, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου έχει ετοιμάσει την αναβίωση του πολέμου εναντίον της Συρίας.
Μετά την προσπάθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο για να εγκαταστήσουν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην εξουσία (από το Φεβρουάριο 2011 έως τη πρώτη Διάσκεψη της Γενεύης τον Ιούνιο 2012), τον πόλεμο των μισθοφόρων (από τη Διάσκεψη της Φίλων της Συρίας στο Παρίσι τον Ιούλιο 2012 έως τη Β ’ Διάσκεψη της Γενεύης, τον Ιανουάριο 2014), και τη προσπάθεια εγκατάστασης του χάους από το Ισλαμικό Εμιράτο (από το Ιούνιο 2014 έως σήμερα), το Ισραήλ σκοπεύει να ξεκινήσει έναν τέταρτο πόλεμο.
Πρόκειται για την εφαρμογή του σχεδίου που αναπτύχθηκε από τον Ρομπέν Ράιτ (Robin Wright) για το Πεντάγωνο –που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβριο 2013 από την εφημερίδα New York Times- με τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν καπάκι στο Ιράκ και στη Συρία [1].
Ο κουρδικός λαός ζει στην Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία, αλλά δεν διαθέτει πλέον κράτος μετά από τις αποτυχίες της Δημοκρατίας του Αραράτ (1927-1930) και της Δημοκρατίας του Μαχαμπάντ (Mahabad) (1946-1947). Οι Κούρδοι διανέμονται πρώτα στην Τουρκία (13 έως 20 εκατ.), μετά στο Ιράν (5 – 6 εκατ.), το Ιράκ (4-5 εκατ.) και, τέλος, στη Συρία (3 εκατ.).
Λαμβάνοντας υπόψη τον ρόλο του Ισραήλ μέσα στον αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό, η οικογένεια Μπαρζανί –η οποία ήταν αρχικά σοσιαλιστική- προσχώρησε στην Μοσάντ στη δεκαετία του 60 η οποία την χρησιμοποίησε κατά του ιρακινού Μπάαθ [2]. Πολύ αρνητικά θεωρημένος από τους Κούρδους στην Τουρκία, το Ιράν και τη Συρία, ο σημερινός πρόεδρος Μασούντ Μπαρζανί είναι πιθανώς επίσης μέλος της Μοσάντ. Κατάφερε να δημιουργήσει κάποια ευημερία στο ιρακινό Κουρδιστάν χάρη στις ισραηλινές επενδύσεις, και ύστερα να θεσπίσει ένα καθεστώς φατριών.
Ο πρόεδρος Μπαρζανί παραμένει στην εξουσία ενώ η θητεία του έχει λήξει εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. Μια αντιδημοκρατική κατάσταση η οποία δεν φαίνεται να ενοχλεί την Ουάσιγκτον περισσότερο από αυτή του Μαχμούντ Αμπάς (Παλαιστίνη) ή του Αμπντ Ραμπού Μανσούρ Χάντι (Υεμένη).
Η κυβέρνησή του κυλίεται ανάμεσα νεποτισμού και διαφθοράς. Η φατρία της καταλαμβάνει τις σημαντικότερες θέσεις ευθύνης, αρχίζοντας από αυτή του πρωθυπουργού που διατηρείται από τον ανιψιό του Nechervan Μπαρζανί, και περιλαμβάνει 15 δισεκατομμυριούχους σε δολάρια και χιλιάδες εκατομμυριούχους, οι οποίοι δεν μπορούν να εξηγήσουν την προέλευση του πλούτου τους. Οι δικηγόροι ήταν οι πρώτοι που καταστάλθηκαν με την καταδίκη του Μαιτρ Καμάλ Καντίρ σε 30 χρόνια φυλάκιση επειδή επέκρινε τον πρόεδρο Μπαρζανί. Η ελευθερία του τύπου δεν είναι τίποτα παρά θεωρητική από το 2010, μετά την απαγωγή και τη δολοφονία του Κούρδου δημοσιογράφου Σαρντάστ Οσμάν, ένοχου για καρικατούρα του προέδρου. Η περιφερειακή κυβέρνηση έχει χρεοκοπήσει και δεν πληρώνει πλέον μεγάλο μέρος από τους δημόσιους υπαλλήλους της για αρκετούς μήνες.
Το 2014, η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν συμμετείχε στη συνωμοσία που σκοπεύει να πραγματοποιήσει την αναδιαμόρφωση του Ιράκ και τη Συρία, σύμφωνα με το σχέδιο Ράιτ. Έλαβε μέρος σε διάφορες συναντήσεις στο Αμάν με τις ιορδανικές μυστικές υπηρεσίες, τους ηγέτες του Ισλαμικού Εμιράτου, τους ηγέτες των ένοπλων ομάδων στη Συρία και τους Ιρακινούς Naqchbandis [3].
Στη συνέχεια, ενώ πολλά Κράτη, που υποστήριζαν κρυφά αυτή η επιχείρηση, κατήγγειλαν δημοσίως τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τις λεηλασίες του Ισλαμικού Εμιράτου, η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν έθετε τον αγωγό πετρελαίου που μόλις είχε κλέψει στη διάθεση των τζιχαντιστών για να πωλούν το πετρέλαιο που λεηλατούσαν στους Ευρωπαίους.
Οποιαδήποτε διαμαρτυρία για τη συμμαχία μεταξύ της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης και του Ισλαμικού Εμιράτου καταστέλλεται αυστηρά. Έτσι ο Hayder Shesho, ηγέτης Yezidi ο οποίος την είχε καταγγείλει, συνελήφθηκε στις 7 Απριλίου, παρά το γεγονός ότι έχει τη διπλή γερμανική ιθαγένεια.
Στη δεκαετία του 2000, το ισραηλινό Γενικό Επιτελείο σχεδίαζε να εξουδετερώσει τις πυραυλικές δυνατότητές της Αιγύπτου και της Συρίας τοποθετώντας τους δικούς του πυραύλους στο νότιο Σουδάν και στο ιρακινό Κουρδιστάν. Εάν η πρώτη περιοχή έχει επιτύχει την ανεξαρτησία της, η δεύτερη δεν το πέτυχε ακόμα. Το σχέδιο Ράιτ (Wright) προσφέρει ταυτόχρονα μια ευκαιρία για την επίτευξη αυτού του στρατηγικού στόχου και να σπείρει το χάος. Για να σαμποτάρει τη συμφωνία την οποία οι Ουάσιγκτον και Τεχεράνη θα υπογράψουν στις 30 Ιουνίου, ο Βενιαμίν Νετανιάχου σχεδιάζει να εκτοξεύσει τους Πεσμαργκά (δηλαδή τους στρατιώτες του Μπαρζανί) για να κατακτήσουν το βόρειο τμήμα της Συρίας. Ωστόσο, οι Κούρδοι της Συρίας είναι εχθρικοί προς τη μαφία του Μπαρζανί που ήταν πάντα μειοψηφία σε αυτή τη περιοχή.
Εδώ και αρκετοί μήνες, μια ψευδή εκστρατεία ενημέρωσης του τύπου αποδίδει στους Πεσμαργκά τα κατορθώματα των Κούρδων της Τουρκίας του ΡΚΚ εναντίον του Ισλαμικού Εμιράτου, για παράδειγμα στη μάχη του Κομπάνι. Τα δυτικά κράτη, αρχής γενομένης από τη Γαλλία, στέλνουν όπλα απευθείας στο Ερμπίλ, παρακάμπτοντας τη Βαγδάτη, κατά παράβαση της ιρακινής κυριαρχίας. Τα όπλα αυτά δεν χρησιμοποιούνται, αλλά αποθηκεύονται σε αναμονή της επίθεσης στη βόρεια Συρία.
Στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, οι Edward Royce και Eliot Engel, δύο βουλευτές που προωθούν παραδοσιακά τα συμφέροντα του ισραηλινού Λικούντ, κατέθεσαν τον Νοέμβριο του 2014, μια πρόταση νόμου [4] που θα επιτρέψει την παράδοση όπλων κατευθείαν στην κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση του Ιράκ. Δεδομένου ότι το κείμενο αυτό δεν έχει εγκριθεί, οι διατάξεις αυτές περιελήφθησαν στο νόμο για τα οικονομικά της Άμυνας από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων, Mac Thornberry, με άλλες που σκοπεύουν να ενισχυθεί ταυτόχρονα η στρατιωτική βοήθεια σε ομάδες που μάχονται κατά της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας. Αν περάσει από τις δύο Βουλές, η πρόταση αυτή θα στερούσε από τη Βαγδάτη οποιαδήποτε εξουσίας εκτός της σιιτικής περιοχής του Ιράκ και θα ανοίξει το δρόμο για τη διάλυση της χώρας και για ένα τέταρτο πόλεμο στη Συρία. Οι περισσότεροι Ιρακινοί πολιτικοί που εκφράζονται δημόσια έχουν προειδοποιήσει για τον κίνδυνο μιας τέτοιας πολιτικής.
Ο Σιίτης κληρικός ηγέτης Μοκτάντα αλ Σαντρ (πρώην διοικητής του στρατού του Μαχντί) δήλωσε, εν τω μεταξύ, ότι αν εγκριθεί αυτός ο νόμος, θα θεωρήσει πάλι τους Αμερικανούς ως εχθρούς της πατρίδας, και ότι θα κάνει πόλεμο στους 3.000 στρατιωτικούς συμβούλους στο Ιράκ και στα συμφέροντα των ΗΠΑ στο εξωτερικό.
Ο πρόεδρος Ομπάμα και ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν επέδειξαν με σκληρό τρόπο στον πρόεδρος Μπαρζανί, στις 5 Μαΐου στο Λευκό Οίκο, ότι δεν θα αφήσουν του Ισραηλινούς να κάνουν ό τι θέλουν και διέταξαν τους Κούρδους του Ιράκ να κάτσουν φρόνημα. Ωστόσο, στο ιρακινό Κουρδιστάν, ο τύπος ισχυρίζεται αντίθετα ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα χαιρέτισε θερμά την αντιπροσωπεία και δεσμεύτηκε να υποστηρίξει ένα ανεξάρτητο «Κουρδιστάν».
Η νέα ισραηλινή κυβέρνηση, που σχηματίστηκε στις 7 Μαΐου από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου προσπαθεί να ενοποιήσει τους τζιχαντιστές στη βόρεια Συρία. Πρόκειται να συντονίζουν τη μετακίνηση τους προς τη Δαμασκό, όταν οι Ιρακινοί Κούρδοι θα εισβάλουν στη Συρία για να σφάξουν τους Κούρδους του PYG (το τοπικό παρακλάδι του τουρκικού PKK, το οποίο υποστηρίζει την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας) και να προσαρτήσουν τα εδάφη τους στην επικράτεια τους.
Ο πρόεδρος Ερντογάν, εκτιμώντας ότι η δημιουργία ενός αλληλεπικαλυπτόμενου "Κουρδιστάν" στο Ιράκ και τη Συρία θα αναζωογονήσει την κουρδική σύγκρουση στη χώρα του, κατήγγειλε αυτό το σχέδιο ως βήμα προς την καταστροφή της Τουρκίας.
Σε περίπτωση κουρδο-ιρακινή επίθεση στη Συρία, θα μπορούσε άμεσα να στραφεί προς τη Δαμασκό.
Χωρίς αμφιβολία, το ισραηλινό σχέδιο θα συζητηθεί (μαζί με τη δημιουργία ενός αραβικού ΝΑΤΟ υπό ισραηλινή διοίκηση) κατά την επόμενη σύνοδο του Συμβουλίου Συνεργασίας των Αραβικών Κρατών του Κόλπου την οποία συγκάλεσε ο Πρόεδρος Ομπάμα -που δεν είναι μέλος της- στο Camp David.
Μη θέλοντας να παραδεχθεί ότι έχασε, ο Βενιαμίν Νετανιάχου σχεδιάζει να υπονομεύσει τη συμφωνία την οποία η Ουάσιγκτον και η Τεχεράνη θα υπογράψουν στις 30 Ιουνίου. Για το σκοπό αυτό, θέλει να αναβιώσει τον πόλεμο στη Συρία. Η ιδέα του είναι να συνεχίσει το έργο που έχει ήδη επιτευχθεί από το Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ και τη Συρία, τη Λιβύη και την Υεμένη, εφαρμόζοντας το σχέδιο Ράιτ (Wright) και δημιουργώντας ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν καπάκι στο Ιράκ και τη Συρία.
Για να σαμποτάρει τη συμφωνία η οποία θα υπογραφεί από την Ουάσιγκτον και τη Τεχεράνη στις 30 Ιουνίου, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου έχει ετοιμάσει την αναβίωση του πολέμου εναντίον της Συρίας.
Μετά την προσπάθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο για να εγκαταστήσουν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην εξουσία (από το Φεβρουάριο 2011 έως τη πρώτη Διάσκεψη της Γενεύης τον Ιούνιο 2012), τον πόλεμο των μισθοφόρων (από τη Διάσκεψη της Φίλων της Συρίας στο Παρίσι τον Ιούλιο 2012 έως τη Β ’ Διάσκεψη της Γενεύης, τον Ιανουάριο 2014), και τη προσπάθεια εγκατάστασης του χάους από το Ισλαμικό Εμιράτο (από το Ιούνιο 2014 έως σήμερα), το Ισραήλ σκοπεύει να ξεκινήσει έναν τέταρτο πόλεμο.
Πρόκειται για την εφαρμογή του σχεδίου που αναπτύχθηκε από τον Ρομπέν Ράιτ (Robin Wright) για το Πεντάγωνο –που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβριο 2013 από την εφημερίδα New York Times- με τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν καπάκι στο Ιράκ και στη Συρία [1].
Ο στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους (πρώην διοικητής της CENTCOM και πρώην διευθυντής της CIA) συμμετείχε το Μάρτιο 2015 σε συνάντηση στο Ερμπίλ. Δήλωσε ότι τα εγκλήματα του Ισλαμικού Εμιράτου δεν απειλούν ούτε τις Ηνωμένες Πολιτείες ούτε το Ισραήλ, και κάλεσε για πόλεμο με κάθε μέσο εναντίον της επιρροής του Ιράν και του σχεδίου συμφωνίας Ουάσιγκτον-Τεχεράνης.
Ποιοι είναι οι Κούρδοι;
Ο κουρδικός λαός ζει στην Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία, αλλά δεν διαθέτει πλέον κράτος μετά από τις αποτυχίες της Δημοκρατίας του Αραράτ (1927-1930) και της Δημοκρατίας του Μαχαμπάντ (Mahabad) (1946-1947). Οι Κούρδοι διανέμονται πρώτα στην Τουρκία (13 έως 20 εκατ.), μετά στο Ιράν (5 – 6 εκατ.), το Ιράκ (4-5 εκατ.) και, τέλος, στη Συρία (3 εκατ.).
Μετά τη συμμετοχή ορισμένων Κούρδων στη γενοκτονία των χριστιανών και των Yezidis, οι Κούρδοι στην Τουρκία διώχθηκαν με τη σειρά τους για έναν αιώνα στο όνομα του Παντουρκισμού. Κατά την περίοδο 1984-2000, η καταστολή της εξέγερσης του ΡΚΚ έχει αφήσει τουλάχιστον 40.000 νεκρούς.
Οι Κούρδοι είναι ένας ποικίλος λαός με πολύ ισχυρές εσωτερικές εντάσεις. Δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, έχουν διαφορετικές θρησκείες, παρότι αποτελούνται κυρίως από σουνίτες και ανήκουν σε ανταγωνιστικά πολιτικά κινήματα. Από την εποχή του Ψυχρού Πόλεμου, χωρίζονται μεταξύ φιλοαμερικανών (η οικογένεια Μπαρζανί σήμερα στην εξουσία σε μια περιοχή του Ιράκ) και φιλοσοβιετικών (ο Οτζαλάν που απαχθεί από τους Ισραηλινούς το 1999 για λογαριασμό της Τουρκίας και φυλακίζεται από τότε) .
Από αριστερά προς τα δεξιά: ο Meir Amit (διευθυντής της Μοσάντ), ο Μοσέ Νταγιάν (Ισραηλινός υπουργός Άμυνας) και ο πράκτορας τους Μολλά Μουσταφά Μπαρζανί (πατέρας του νυν πρόεδρου Μασούντ Μπαρζανί).
Το ιρακινό Κουρδιστάν: Μαφία και Μοσάντ
Λαμβάνοντας υπόψη τον ρόλο του Ισραήλ μέσα στον αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό, η οικογένεια Μπαρζανί –η οποία ήταν αρχικά σοσιαλιστική- προσχώρησε στην Μοσάντ στη δεκαετία του 60 η οποία την χρησιμοποίησε κατά του ιρακινού Μπάαθ [2]. Πολύ αρνητικά θεωρημένος από τους Κούρδους στην Τουρκία, το Ιράν και τη Συρία, ο σημερινός πρόεδρος Μασούντ Μπαρζανί είναι πιθανώς επίσης μέλος της Μοσάντ. Κατάφερε να δημιουργήσει κάποια ευημερία στο ιρακινό Κουρδιστάν χάρη στις ισραηλινές επενδύσεις, και ύστερα να θεσπίσει ένα καθεστώς φατριών.
Ο πρόεδρος Μπαρζανί παραμένει στην εξουσία ενώ η θητεία του έχει λήξει εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. Μια αντιδημοκρατική κατάσταση η οποία δεν φαίνεται να ενοχλεί την Ουάσιγκτον περισσότερο από αυτή του Μαχμούντ Αμπάς (Παλαιστίνη) ή του Αμπντ Ραμπού Μανσούρ Χάντι (Υεμένη).
Η κυβέρνησή του κυλίεται ανάμεσα νεποτισμού και διαφθοράς. Η φατρία της καταλαμβάνει τις σημαντικότερες θέσεις ευθύνης, αρχίζοντας από αυτή του πρωθυπουργού που διατηρείται από τον ανιψιό του Nechervan Μπαρζανί, και περιλαμβάνει 15 δισεκατομμυριούχους σε δολάρια και χιλιάδες εκατομμυριούχους, οι οποίοι δεν μπορούν να εξηγήσουν την προέλευση του πλούτου τους. Οι δικηγόροι ήταν οι πρώτοι που καταστάλθηκαν με την καταδίκη του Μαιτρ Καμάλ Καντίρ σε 30 χρόνια φυλάκιση επειδή επέκρινε τον πρόεδρο Μπαρζανί. Η ελευθερία του τύπου δεν είναι τίποτα παρά θεωρητική από το 2010, μετά την απαγωγή και τη δολοφονία του Κούρδου δημοσιογράφου Σαρντάστ Οσμάν, ένοχου για καρικατούρα του προέδρου. Η περιφερειακή κυβέρνηση έχει χρεοκοπήσει και δεν πληρώνει πλέον μεγάλο μέρος από τους δημόσιους υπαλλήλους της για αρκετούς μήνες.
Γιος του σημερινού προέδρου Μπαρζανί, ο Μασρούρ "Jomaa" Μπαρζανί έκανε τις σπουδές του στο Ιράν, στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επέστρεψε στο Ιράκ το 1998 υπό αγγλο-αμερικανική προστασία, στη «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» και ανάλαβε ευθύνες στο οικογενειακό κόμμα PDK. Γρήγορα έγινε ο σύνδεσμος μεταξύ της οικογένειας και της CIA. Τον Οκτώβριο 2010, αγόρασε το Château Noble, λίγα χιλιόμετρα από την έδρα του Οργανισμού στο Langley, για 10 εκατομμύρια δολάρια. Δημιούργησε και διευθύνει τη « Bas News », τη κυριότερη ιρακινή κουρδική εφημερίδα και επιβλέπει όλες τις ιρακινές κουρδικές μυστικές υπηρεσίες. Χάρη σε αυτή την ιδιότητα συμμετείχε στις μυστικές συναντήσεις του Αμάν (Μάιος 2014) και συνδιοργάνωσε την από κοινού επίθεση του Ισλαμικού Εμιράτου και των Πεσμαργκά κατά της Βαγδάτης.
Το ιρακινό Κουρδιστάν και το σχέδιο προσάρτησης της Βόρειας Συρίας
Το 2014, η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν συμμετείχε στη συνωμοσία που σκοπεύει να πραγματοποιήσει την αναδιαμόρφωση του Ιράκ και τη Συρία, σύμφωνα με το σχέδιο Ράιτ. Έλαβε μέρος σε διάφορες συναντήσεις στο Αμάν με τις ιορδανικές μυστικές υπηρεσίες, τους ηγέτες του Ισλαμικού Εμιράτου, τους ηγέτες των ένοπλων ομάδων στη Συρία και τους Ιρακινούς Naqchbandis [3].
Είχε συμφωνηθεί υπό την αιγίδα της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ ότι το Ισλαμικό Εμιράτο και η περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν θα ξεκινούσαν μια συντονισμένη επίθεση για να αδράξουν ένα μεγάλο μέρος του Ιράκ.
Ενώ ο διεθνής Τύπος κατήγγειλε τα έκτροπα του Ισλαμικού Εμιράτου στο Ιράκ, οι Κούρδοι του Μπαρζανί κατέλαβαν τις πετρελαιοπηγές του Κιρκούκ και επέκτειναν το έδαφός τους κατά 40%.
Στη συνέχεια, ενώ πολλά Κράτη, που υποστήριζαν κρυφά αυτή η επιχείρηση, κατήγγειλαν δημοσίως τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τις λεηλασίες του Ισλαμικού Εμιράτου, η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν έθετε τον αγωγό πετρελαίου που μόλις είχε κλέψει στη διάθεση των τζιχαντιστών για να πωλούν το πετρέλαιο που λεηλατούσαν στους Ευρωπαίους.
Οποιαδήποτε διαμαρτυρία για τη συμμαχία μεταξύ της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης και του Ισλαμικού Εμιράτου καταστέλλεται αυστηρά. Έτσι ο Hayder Shesho, ηγέτης Yezidi ο οποίος την είχε καταγγείλει, συνελήφθηκε στις 7 Απριλίου, παρά το γεγονός ότι έχει τη διπλή γερμανική ιθαγένεια.
Στη δεκαετία του 2000, το ισραηλινό Γενικό Επιτελείο σχεδίαζε να εξουδετερώσει τις πυραυλικές δυνατότητές της Αιγύπτου και της Συρίας τοποθετώντας τους δικούς του πυραύλους στο νότιο Σουδάν και στο ιρακινό Κουρδιστάν. Εάν η πρώτη περιοχή έχει επιτύχει την ανεξαρτησία της, η δεύτερη δεν το πέτυχε ακόμα. Το σχέδιο Ράιτ (Wright) προσφέρει ταυτόχρονα μια ευκαιρία για την επίτευξη αυτού του στρατηγικού στόχου και να σπείρει το χάος. Για να σαμποτάρει τη συμφωνία την οποία οι Ουάσιγκτον και Τεχεράνη θα υπογράψουν στις 30 Ιουνίου, ο Βενιαμίν Νετανιάχου σχεδιάζει να εκτοξεύσει τους Πεσμαργκά (δηλαδή τους στρατιώτες του Μπαρζανί) για να κατακτήσουν το βόρειο τμήμα της Συρίας. Ωστόσο, οι Κούρδοι της Συρίας είναι εχθρικοί προς τη μαφία του Μπαρζανί που ήταν πάντα μειοψηφία σε αυτή τη περιοχή.
Εδώ και αρκετοί μήνες, μια ψευδή εκστρατεία ενημέρωσης του τύπου αποδίδει στους Πεσμαργκά τα κατορθώματα των Κούρδων της Τουρκίας του ΡΚΚ εναντίον του Ισλαμικού Εμιράτου, για παράδειγμα στη μάχη του Κομπάνι. Τα δυτικά κράτη, αρχής γενομένης από τη Γαλλία, στέλνουν όπλα απευθείας στο Ερμπίλ, παρακάμπτοντας τη Βαγδάτη, κατά παράβαση της ιρακινής κυριαρχίας. Τα όπλα αυτά δεν χρησιμοποιούνται, αλλά αποθηκεύονται σε αναμονή της επίθεσης στη βόρεια Συρία.
Στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, οι Edward Royce και Eliot Engel, δύο βουλευτές που προωθούν παραδοσιακά τα συμφέροντα του ισραηλινού Λικούντ, κατέθεσαν τον Νοέμβριο του 2014, μια πρόταση νόμου [4] που θα επιτρέψει την παράδοση όπλων κατευθείαν στην κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση του Ιράκ. Δεδομένου ότι το κείμενο αυτό δεν έχει εγκριθεί, οι διατάξεις αυτές περιελήφθησαν στο νόμο για τα οικονομικά της Άμυνας από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων, Mac Thornberry, με άλλες που σκοπεύουν να ενισχυθεί ταυτόχρονα η στρατιωτική βοήθεια σε ομάδες που μάχονται κατά της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας. Αν περάσει από τις δύο Βουλές, η πρόταση αυτή θα στερούσε από τη Βαγδάτη οποιαδήποτε εξουσίας εκτός της σιιτικής περιοχής του Ιράκ και θα ανοίξει το δρόμο για τη διάλυση της χώρας και για ένα τέταρτο πόλεμο στη Συρία. Οι περισσότεροι Ιρακινοί πολιτικοί που εκφράζονται δημόσια έχουν προειδοποιήσει για τον κίνδυνο μιας τέτοιας πολιτικής.
Ο Σιίτης κληρικός ηγέτης Μοκτάντα αλ Σαντρ (πρώην διοικητής του στρατού του Μαχντί) δήλωσε, εν τω μεταξύ, ότι αν εγκριθεί αυτός ο νόμος, θα θεωρήσει πάλι τους Αμερικανούς ως εχθρούς της πατρίδας, και ότι θα κάνει πόλεμο στους 3.000 στρατιωτικούς συμβούλους στο Ιράκ και στα συμφέροντα των ΗΠΑ στο εξωτερικό.
Ο πρόεδρος Ομπάμα και ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν επέδειξαν με σκληρό τρόπο στον πρόεδρος Μπαρζανί, στις 5 Μαΐου στο Λευκό Οίκο, ότι δεν θα αφήσουν του Ισραηλινούς να κάνουν ό τι θέλουν και διέταξαν τους Κούρδους του Ιράκ να κάτσουν φρόνημα. Ωστόσο, στο ιρακινό Κουρδιστάν, ο τύπος ισχυρίζεται αντίθετα ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα χαιρέτισε θερμά την αντιπροσωπεία και δεσμεύτηκε να υποστηρίξει ένα ανεξάρτητο «Κουρδιστάν».
Η νέα ισραηλινή κυβέρνηση, που σχηματίστηκε στις 7 Μαΐου από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου προσπαθεί να ενοποιήσει τους τζιχαντιστές στη βόρεια Συρία. Πρόκειται να συντονίζουν τη μετακίνηση τους προς τη Δαμασκό, όταν οι Ιρακινοί Κούρδοι θα εισβάλουν στη Συρία για να σφάξουν τους Κούρδους του PYG (το τοπικό παρακλάδι του τουρκικού PKK, το οποίο υποστηρίζει την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας) και να προσαρτήσουν τα εδάφη τους στην επικράτεια τους.
Ο πρόεδρος Ερντογάν, εκτιμώντας ότι η δημιουργία ενός αλληλεπικαλυπτόμενου "Κουρδιστάν" στο Ιράκ και τη Συρία θα αναζωογονήσει την κουρδική σύγκρουση στη χώρα του, κατήγγειλε αυτό το σχέδιο ως βήμα προς την καταστροφή της Τουρκίας.
Σε περίπτωση κουρδο-ιρακινή επίθεση στη Συρία, θα μπορούσε άμεσα να στραφεί προς τη Δαμασκό.
Χωρίς αμφιβολία, το ισραηλινό σχέδιο θα συζητηθεί (μαζί με τη δημιουργία ενός αραβικού ΝΑΤΟ υπό ισραηλινή διοίκηση) κατά την επόμενη σύνοδο του Συμβουλίου Συνεργασίας των Αραβικών Κρατών του Κόλπου την οποία συγκάλεσε ο Πρόεδρος Ομπάμα -που δεν είναι μέλος της- στο Camp David.
