Την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στη Λευκωσία θα μπορούσαμε να την είχαμε χαρακτηρίσει και φιάσκο -διότι περί αυτού πρόκειται- αλλά επειδή είμαστε ευγενικοί άνθρωποι απλώς την καταγράψαμε ως ένα αποτυχημένο ταξίδι, που δεν πρόσθεσε απολύτως τίποτα, είτε στη διαπραγματευτική διαδικασία, είτε στις διμερείς σχέσεις.
Εκτός των άλλων, ο κ. Τζον Κέρι ήταν πολύ κουρασμένος από τα προηγούμενα ταξίδια του στο Παρίσι, τις Βρυξέλλες, το Βελιγράδι και την Πρίστινα, και αυτό παρατηρήθηκε με έντονο τρόπο στη διάρκεια των συναντήσεων τόσο με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όσο και με τον υπουργό Εξωτερικών Ιωάννη Κασουλίδη.
Πιστεύω ότι οι συνεργάτες του ετοίμασαν στα γρήγορα μία επίσκεψη -έτσι για να γίνει- και ενώ αρχικά είχαν στοχεύσει σε βαρύγδουπες ανακοινώσεις, που θα είχαν σχέση με το Κυπριακό, στη συνέχεια εγκατέλειψαν τον στόχο. Και ο βασικός λόγος ήταν ότι όλα όσα λέγονται για πρόοδο και ότι επίκειται λύση είναι βλακείες αρρωστημένων εγκεφάλων. Ο κ. Άιντα, κάνει… πανηγύρια μόνος του, όπως λέμε στην Κύπρο, και δυστυχώς ήταν αυτός που προκάλεσε αυτόν τον χαμό στη Λευκωσία, τις πρώτες μέρες Δεκεμβρίου, όταν ο ένας υπουργός Εξωτερικών μεγάλης χώρας έφτανε στο νησί και άλλος έφευγε. Η επίσκεψη του κ. Κέρι δεν ήταν ουσιαστική, διότι δεν είχε τίποτα να πει, τίποτα να προσφέρει και τίποτα να ανακοινώσει. Πέρα από τα αστεία που κάνουμε, την ανακοίνωση για την τεχνική και οικονομική βοήθεια μετά τη λύση δεν την πίστεψε κανείς.
Το 2004 οι Αμερικανοί, παρασυρμένοι από τους Βρετανούς γραφειοκράτες, οι οποίοι μισούν οτιδήποτε το ελληνικό και κυπριακό, έκαναν τρομερά λάθη. Στο τέλος, μέρες πριν το δημοψήφισμα, είχαν τόσο ξεφύγει, που εκβίαζαν ανοικτά τους Κύπριους συνομιλητές τους. Όταν εκείνος ο ανεκδιήγητος Τζορτζ Μπους τηλεφώνησε στον τότε Πρόεδρο, τον Τάσσο Παπαδόπουλο, για να ασκήσει πίεση και εκβιασμό, το τηλεφώνημα διήρκεσε δευτερόλεπτα. Τόσο άξιζε ο εκβιασμός του Αμερικανού Προέδρου, οι ικανότητες του οποίου συγκρίνονταν με νεογέννητου παιδιού. Θα μείνει γνωστός στην ιστορία για την ανικανότητά του, για την καταστροφή δύο χωρών, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, και για τη δημιουργία του τρομοκρατικού «κινήματος» που σαρώνει τη Μέση Ανατολή και απειλεί την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Θυμάμαι ότι και τότε σκέφτονταν να στείλουν στη Λευκωσία, την Άγκυρα και την Αθήνα τον τότε υπουργό Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ. Αλλά ο σοφός στρατηγός, που καταλάβαινε την απόπειρα «βιασμού» της βούλησης του κυπριακού λαού, τους αποπήρε. Και μετά το δημοψήφισμα, και μέσα σε τρεις μήνες, «εξαφάνισε» τη λεγόμενη ομάδα που ασχολείτο με την Κύπρο, με πρώτο εκείνο τον ανεκδιήγητο Κλόσσον. Τον μακαρίτη Τόμας Γουέστον τον έστειλε σε αναγκαστική σύνταξη, παρά το γεγονός ότι έφταιγε λιγότερο από τους άλλους.
Δυστυχώς, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ πιστεύουν ηλίθιους ανθρώπους. Μερικοί εργάζονται στα «πέριξ» της Λευκωσίας – ομιλώ για τους παρατρεχάμενους των πρεσβειών. Άλλοι απασχολούνται στον ΟΗΕ και απολαμβάνουν τα οφέλη των προγραμμάτων του. Όλοι αυτοί οι περίεργοι, έχουν καταφέρει να ακούγεται η γνώμη τους, η οποία είναι μονίμως λανθασμένη. Έτσι, έπεισαν την κ. Βικτώρια Νούλαντ, και αυτή τον κ. Κέρι, ότι η λύση του Κυπριακού επίκειται. Του είπαν επίσης ότι η παρουσία του στο νησί θα έδινε ώθηση στις προσπάθειες του κ. Αναστασιάδη και του κατοχικού ηγέτη. Και τον έστειλαν στην Κύπρο, όπου περιορίστηκε στην «καππακωτή» χειραψία. Αυτή την… επιτυχία κατέγραψε.
Ξέρετε τι σκαρφίστηκαν τώρα; Πιέζουν τον Αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν να επισκεφθεί το νησί, τον Ιανουάριο, πάλι στη βάση της θεωρίας του κ. Άιντα ότι επίκειται η λύση. Πέραν του γελοίου της υπόθεσης -η αναφορά γίνεται για τον αξιωματούχο του ΟΗΕ- υπάρχει και η σοβαρή, αλλά ταυτόχρονα και επικίνδυνη, πτυχή. Ότι θα κουβαλήσουν στην Κύπρο κοτζάμ Αντιπρόεδρο για να βγάλει φωτογραφία.
Εάν οι Αμερικανοί επιθυμούν πραγματικά τη λύση του Κυπριακού, ένας πρέπει να είναι ο προορισμός των αεροπλάνων τους και των ιδίων: η Άγκυρα. Εκεί πρέπει να πάνε, και από τους Τούρκους πρέπει να απαιτήσουν υποχωρήσεις. Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έχει καμία δυνατότητα άλλης υποχώρησης, αντίθετα δικαιούται σημαντικά κέρδη στο διαπραγματευτικό τραπέζι…
Στο σημείο αυτό τίθεται, βεβαίως, ένα σοβαρό θέμα. Γιατί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν ξεκαθαρίζει την κατάσταση; Γιατί επιμένει να βάζει ενέσεις αισιοδοξίας στον λαό, όταν γνωρίζει πως η λύση του Κυπριακού θα επιτευχθεί ΜΟΝΟ αν υποχωρήσει ο ίδιος; Γιατί δεν εξηγεί στον λαό ότι η κατοχική δύναμη και ο υποτακτικός της στην Κύπρο απαιτούν πλήρη υποταγή των Ελληνοκυπρίων και απόλυτο έλεγχο του νησιού; Νομίζω ότι έφτασε η στιγμή, με την ευκαιρία και του διαγγέλματός του με αφορμή τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, να κοιτάξει στα μάτια τον κυπριακό λαό και να εξηγήσει τι πραγματικά συμβαίνει. Οι αποφάσεις του θα επηρεάσουν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι στην πλειονότητά τους φοβούνται δικαιολογημένα την Τουρκία, ιδιαίτερα τους ισλαμοφασίστες ηγέτες της… Η «όποια λύση» είναι συνταγή για διαφωνίες, που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε συγκρούσεις.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που ενημέρωσαν βουλευτές και γερουσιαστές για την επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στην Κύπρο, δεν έκρυψαν την πραγματικότητα. Ούτε τυμπανοκρουσίες, ούτε μισές αλήθειες. Η Αμάντα αξίζει συγχαρητηρίων… Και το εννοώ.
