Στο παρόν άρθρο θα αναλυθούν και θα οριστούν οι έννοιες Πατρίδα, Φυλή, Έθνος, Πόλις, Κράτος, Θεσμός, Νόμος, Πολίτευμα. Ο ορισμός των εννοιών έχει σκοπό την αποκρυστάλλωση την πραγματικότητας
Ο Σωκράτης στην Πλατωνική Πολιτεία και ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά δίνουν την εικόνα της απαρχής των εννοιών αυτών η οποία έχει ως εξής:
Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κοινωνικό Ον, χωρίς κοινωνία πεθαίνει. Για να υπάρξει ο άνθρωπος αναγκαστικά πρέπει να υπάρξει η γέννηση του και για να υπάρξει η γένεση του αναγκαστικά έχει προηγηθεί ένωσις Ανδρός και Γυναικός. Χωρίς αυτήν την ένωση δεν υπάρχει ανθρώπινο είδος. Η πρώτη λοιπόν μορφή κοινωνίας (κοινά=πάνω από ένας) είναι η οικογένεια. Η ένωσις δύο δυνάμεων οι οποίες δημιουργούν μια νέα, έγκειται στην Συμπαντική Αρμονία της Γενέσεως άρα και της αέναης υπάρξεως των όντων.
ετυμολογία λέξεως “Κράτος”
Λεξικό Αρχ. Ελλ. Γλώσσης Σταματάκου σελ 547-548
Μέγαν Ετυμολογικόν σελ 534-535
ετυμολογία λέξεως “Πόλις”
Λεξικό Αρχ. Ελλ. Γλώσσης Σταματάκου σελ 807 - 808
Μέγαν Ετυμολογικόν σελ 680
ετυμολογία λέξεως “σφάλμα”
Λεξικό Αρχ. Ελλ. Γλώσσης Σταματάκου σελ 690
Μέγαν Ετυμολογικόν σελ -
ετυμολογία λέξεως εγκράτεια
Λεξικό Αρχ. Ελλ. Γλώσσης Σταματάκου σελ 966
Μέγαν Ετυμολογικόν σελ 742
Πηγή
Εκάς Εκάς οι Βέβηλοι:
Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κοινωνικό Ον, χωρίς κοινωνία πεθαίνει. Για να υπάρξει ο άνθρωπος αναγκαστικά πρέπει να υπάρξει η γέννηση του και για να υπάρξει η γένεση του αναγκαστικά έχει προηγηθεί ένωσις Ανδρός και Γυναικός. Χωρίς αυτήν την ένωση δεν υπάρχει ανθρώπινο είδος. Η πρώτη λοιπόν μορφή κοινωνίας (κοινά=πάνω από ένας) είναι η οικογένεια. Η ένωσις δύο δυνάμεων οι οποίες δημιουργούν μια νέα, έγκειται στην Συμπαντική Αρμονία της Γενέσεως άρα και της αέναης υπάρξεως των όντων.
Ο Κιναιδισμός Λογίζεται ως Συμπαντική Δυσαρμονία καθόσον χωρίς γένεση επέρχεται η παύσις (=σφάλμα). Η οικογένεια όμως είναι καταδικασμένη σε παύση εάν δεν έρθει σε επαφή με άλλες για λόγους τεκνοποίησης αλλά και της αυτάρκειας, δηλαδή της αντιμετώπισης των 3 βασικών αναγκών, Τροφή, Ένδυση, Στέγη. Οι δύο λοιπόν εκ φύσεως ανάγκες (Τεκνοποίησης και Αυτάρκειας) ανάγκασαν ανθρώπους να συγκεντρώνονται σε Γαίες κατάλληλες για επιβίωση.
Αυτή η συγκέντρωση ανθρώπων ένεκα επιβιώσεως ονομάστηκε Πόλις εκ του Πολίζω (Πόλος), δηλαδή περιφέρομαι, κατοικώ γύρω από τον Άξονα. Οι επιμιξίες των κατοίκων της Πόλεως δημιούργησαν στον χρόνο άλλες δύο φυσικές έννοιες, την Φυλή (κοινό αίμα) και κατ επέκταση το Γένος.
Ο Χρόνος όμως πέρα από το κοινό αίμα δημιούργησε εκ φύσεως και κάτι άλλο κοινό, την γη στην οποία αναστήθηκε το Γένος. Αυτή την γη την ονόμασαν Γη των Πατέρων (Πατρί-ΔΑ) ή Γη του Γένους (Γηγενής). Ο σύνδεσμος μεταξύ Γένους-Αίματος και ΠατρίΔος δεν ήταν απλά και μόνο επειδή πατούσαν το έδαφος αλλά αφενός διότι το έδαφος - περιβάλλον διαμορφώνει νόηση (θα το δούμε παρακάτω) και αφετέρου διότι το Γένος τρεφόταν από αυτήν την γη. Η τροφή, η οποία διαφέρει ποιοτικώς από τόπο σε τόπο, έχει αποδείξει σήμερα η Βιολογία ότι παίζει σημαντικό ρόλο στην διάπλαση Σώματος και Νου δηλαδή του Γένους το οποίο αποτυπώνεται στο DNA (σχετικά βίντεο στο τέλος).
Η κοινή συμβίωση φέρνει αναγκαστικά κοινές συνήθειες οι οποίες ονομάζονται Ήθη - Έθιμα. Αυτά τα Ήθη-Έθιμα δημιουργούν τις συγγενικές έννοιες Ήθος - Έθος - Έθνος. Αναλόγως του επιπέδου του Λογισμικού που παράλληλα έχει αναπτύξει το Γένος, ανέρχεται και η ανάλογη ποιότητα του Ήθους - Έθους - Έθνους. Τα ήθη - Έθιμα και το Ήθος - Έθος - Έθνος δημιούργησαν μια άλλη έννοια, τους Θεσμούς. Οι θεσμοί ήταν εξειδικευμένες συνήθειες (δείγματα αναπτυγμένου Πολιτισμού) όπως π.χ. η απλή τεκνοποίηση του πρωτόγονου ανθρώπου προήχθη σε συμβίωση και αυτή με την σειρά της προήχθη στον Θεσμό του Γάμου (θεά Εστία). Όταν εδώ είχαμε τον θεσμό του Γάμου δια της θεάς Εστίας, οι άλλοι λαοί στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν σε κατάσταση "συμβίωσης". Ακόμα και σήμερα ο θεσμός του γάμου στις περισσότερες χώρες ουσιαστικά δεν υπάρχει, στην ουσία είναι συμβίωση ντυμένη με έναν θρησκοληπτικό μανδύα.
Το λογισμικό αναπτύσσεται ανάλογα το περιβάλλον μας ενημερώνει πάλι ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του. Παρατηρήσεις έδειχναν ότι λαοί στην βόρεια Ευρώπη που είχε ψύχος (Κέλτες π.χ.) ήταν μεν ατρόμητοι με μειωμένο Λογισμικό δε, εν πλήρη αντιστροφή με τους λαούς της ανατολής που είχαν θερμό κλίμα, είχαν αναπτύξει μεν λογισμικό αλλά ήταν ιδιαιτέρως μαλθακοί - δουλικοί, γι αυτό υπήρχε ΠαμΒασιλεία (Ἀριστ. Πολιτ. 3. 15, 1 καὶ 16, 2). Τα ίδια είπε και ο Ivan Pavlov όταν πήρε το Βραβείο Νόμπελ το 1904 με την θεωρία περί Ανακλαστικών.
Το ίδιο είπε και ο σύγχρονος του Ivan Pavlov, Gustave Le Bon, στο έργο του "Ψυχολογία των Μαζών"
“Το σύνολο των κοινών χαρακτηριστικών που επιβάλλεται από το περιβάλλον και την κληρονομικότητα σε όλα τα άτομα ενός λαού, συνιστά την ψυχή αυτού του λαού. Αυτοί οι χαρακτήρες επειδή ως προς την προέλευση τους είναι κληρονομικοί είναι πολύ σταθεροί”
ο Gustave Le Bon στο έργο του επισήμανε κάποιες επιπλέον παρατηρήσεις οι οποίες ενισχύουν το περί της επίδρασης του περιβάλλοντος και του γένους:
Η απολύτως Μαθηματική μας Γλώσσα έδωσε την προϋπόθεση, δυνατότητα και ικανότητα, να μπορούμε να αναλύσουμε, να περιγράψουμε, να επεξεργαστούμε και να προσεγγίσουμε το κάθε τι στην Δημιουργία, ήταν δηλαδή ένα μαθηματικό εργαλείο το οποίο μας επέτρεπε να μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε και να κατανοούμε την επίσης Μαθηματική Δομή της Κοσμογονίας (Έρως).
Όλες αυτές οι Φυσικές Έννοιες δημιουργημένες από την ισχυρότατη θεά Ανάγκη, συγκεντρώνουν τις πληροφορίες τους στο DNA των κατοίκων της Πόλεως. Όσο περισσότερα έτη υπάρχει το γένος τόσο περισσότερα στοιχεία είναι καταγεγραμμένα μέσα στο DNA είτε σε εγχάρακτη είτε σε ένστικτη μορφή.
Μέχρι στιγμής είδαμε ότι οι έννοιες Οικογένεια, Πόλις, Φυλή - Γένος, Πατρίδα, Ήθη-Έθιμα, Ήθος - Έθος - Έθνος, είναι έννοιες τις οποίες δεν συνέλαβε ανθρώπινος νους αλλά ήταν δημιουργήματα της Νομοτέλειας της Φύσεως - θεάς Ανάγκης κατά την Μυθολογία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Φύσις είναι δυνατότερη από εμάς, και όταν παραβούμε Φυσικούς κανόνες και Νόμους η Φύσις εκδικείται δια της Νεμέσεως.
Η κοινωνία είχε πρωταρχικό σκοπό την τεκνοποίηση και την αυτάρκεια. Την κατάσταση αυτήν ο Αριστοτέλης τα ονομάζει ΖΗΝ. Όταν λύθηκε το πρόβλημα του ΖΗΝ και η κοινωνία είχε τα απαραίτητα, σε συνδυασμό με το Λογισμικό που είχε αναπτύξει άρχισε να αναζητάει την κατάσταση του ΕΥ ΖΗΝ (Πολεμιστές, Παιδεία, Πολίτευμα-Νόμοι-δικαιοσύνη). Μοναδικός δρόμος για το ΕΥ ΖΗΝ δεν είναι άλλος από την δημιουργία κατάλληλου Λογισμικού για να ξεπεραστούν κάποια εμπόδια, ήτοι η ταξιθέτηση της αταξίας, άρα γεννήθηκε η ανάγκη του Κράτους ή η ανάγκη για το ΕΥ ΖΗΝ γέννησε το Κράτος.
Κράτος σημαίνει Κραταιός δηλαδή ισχυρός εξού και το "νίκησε κατά κράτος" ή "γερή κράση". Η λέξη Κράτος - Κραταιός προέρχεται από την λέξη Κράς || Κάρα δηλαδή Κεφάλι και κατ επέκταση Εγκέφαλος - Σκέψις.
Η λέξη Κράτος είναι συγγενική με την έννοια εγ-κράτεια δηλαδή την σω-φροσύνη, και αν αναλυθεί το όνομα Σω-κράτης ξεκλειδώνουν θήρες του Λαβυρίνθου.
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά και συγκεκριμένα 1252a, 31 μας λέει λίγο πολύ ότι υπάρχουν εκ φύσεως άνθρωποι με διάνοια που μπορούν να προβλέπουν, υπάρχουν επίσης εκ φύσεως άνθρωποι που δεν έχουν διάνοια και δεν μπορούν να προβλέπουν, οπότε αυτοί που προβλέπουν πρέπει να άρχουν για το καλό του συνόλου. Η διακυβέρνηση πρέπει να γίνεται από ανθρώπους Αρίστους με μεγάλη διάνοια (Κρας - Κάρα), οι οποίοι θα στήσουν ισχυρούς (Κράτος - Κραταιός) μηχανισμούς με σωφροσύνη, οι οποίοι πρέπει να ευνοούν τοαπόλυτο σύνολο των Πολιτών με σκοπό από το ΖΗΝ να περάσουμε στο ζητούμενο “το αγαθόν” όπως το ονομάζει ο Αριστοτέλης, δηλαδή το ΕΥ ΖΗΝ.
Το Κράτος εμπεριέχει μέσα του μηχανισμούς αναγκαίους για τον αγαθό σκοπό, έτσι οι θεσμοί εξελίχθησαν για τις ανάγκες. Αναπτύχθηκε ο Θεσμός της Νομοθεσίας, η οποία με την σειρά της στήριζε τον θεσμό της Δικαιοσύνης.
Αυτή η συγκέντρωση ανθρώπων ένεκα επιβιώσεως ονομάστηκε Πόλις εκ του Πολίζω (Πόλος), δηλαδή περιφέρομαι, κατοικώ γύρω από τον Άξονα. Οι επιμιξίες των κατοίκων της Πόλεως δημιούργησαν στον χρόνο άλλες δύο φυσικές έννοιες, την Φυλή (κοινό αίμα) και κατ επέκταση το Γένος.
Ο Χρόνος όμως πέρα από το κοινό αίμα δημιούργησε εκ φύσεως και κάτι άλλο κοινό, την γη στην οποία αναστήθηκε το Γένος. Αυτή την γη την ονόμασαν Γη των Πατέρων (Πατρί-ΔΑ) ή Γη του Γένους (Γηγενής). Ο σύνδεσμος μεταξύ Γένους-Αίματος και ΠατρίΔος δεν ήταν απλά και μόνο επειδή πατούσαν το έδαφος αλλά αφενός διότι το έδαφος - περιβάλλον διαμορφώνει νόηση (θα το δούμε παρακάτω) και αφετέρου διότι το Γένος τρεφόταν από αυτήν την γη. Η τροφή, η οποία διαφέρει ποιοτικώς από τόπο σε τόπο, έχει αποδείξει σήμερα η Βιολογία ότι παίζει σημαντικό ρόλο στην διάπλαση Σώματος και Νου δηλαδή του Γένους το οποίο αποτυπώνεται στο DNA (σχετικά βίντεο στο τέλος).
Η κοινή συμβίωση φέρνει αναγκαστικά κοινές συνήθειες οι οποίες ονομάζονται Ήθη - Έθιμα. Αυτά τα Ήθη-Έθιμα δημιουργούν τις συγγενικές έννοιες Ήθος - Έθος - Έθνος. Αναλόγως του επιπέδου του Λογισμικού που παράλληλα έχει αναπτύξει το Γένος, ανέρχεται και η ανάλογη ποιότητα του Ήθους - Έθους - Έθνους. Τα ήθη - Έθιμα και το Ήθος - Έθος - Έθνος δημιούργησαν μια άλλη έννοια, τους Θεσμούς. Οι θεσμοί ήταν εξειδικευμένες συνήθειες (δείγματα αναπτυγμένου Πολιτισμού) όπως π.χ. η απλή τεκνοποίηση του πρωτόγονου ανθρώπου προήχθη σε συμβίωση και αυτή με την σειρά της προήχθη στον Θεσμό του Γάμου (θεά Εστία). Όταν εδώ είχαμε τον θεσμό του Γάμου δια της θεάς Εστίας, οι άλλοι λαοί στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν σε κατάσταση "συμβίωσης". Ακόμα και σήμερα ο θεσμός του γάμου στις περισσότερες χώρες ουσιαστικά δεν υπάρχει, στην ουσία είναι συμβίωση ντυμένη με έναν θρησκοληπτικό μανδύα.
Το λογισμικό αναπτύσσεται ανάλογα το περιβάλλον μας ενημερώνει πάλι ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του. Παρατηρήσεις έδειχναν ότι λαοί στην βόρεια Ευρώπη που είχε ψύχος (Κέλτες π.χ.) ήταν μεν ατρόμητοι με μειωμένο Λογισμικό δε, εν πλήρη αντιστροφή με τους λαούς της ανατολής που είχαν θερμό κλίμα, είχαν αναπτύξει μεν λογισμικό αλλά ήταν ιδιαιτέρως μαλθακοί - δουλικοί, γι αυτό υπήρχε ΠαμΒασιλεία (Ἀριστ. Πολιτ. 3. 15, 1 καὶ 16, 2). Τα ίδια είπε και ο Ivan Pavlov όταν πήρε το Βραβείο Νόμπελ το 1904 με την θεωρία περί Ανακλαστικών.
Το ίδιο είπε και ο σύγχρονος του Ivan Pavlov, Gustave Le Bon, στο έργο του "Ψυχολογία των Μαζών"
“Το σύνολο των κοινών χαρακτηριστικών που επιβάλλεται από το περιβάλλον και την κληρονομικότητα σε όλα τα άτομα ενός λαού, συνιστά την ψυχή αυτού του λαού. Αυτοί οι χαρακτήρες επειδή ως προς την προέλευση τους είναι κληρονομικοί είναι πολύ σταθεροί”
ο Gustave Le Bon στο έργο του επισήμανε κάποιες επιπλέον παρατηρήσεις οι οποίες ενισχύουν το περί της επίδρασης του περιβάλλοντος και του γένους:
1. "Οι μάζες είναι οξύθυμες και παρορμητικές αλλά με μεγάλες διακυμάνσεις στον βαθμό. Η διαφορά ανάμεσα σε μάζα Λατινογενή και ΑγγλοΣαξωνική είναι εκπληκτική"
2. "Ο Ναπολέων γνώριζε πολύ καλά την ψυχολογία των Γαλλικών μαζών, αλλά δεν γνώριζε αυτή των διαφορετικών φυλών. Αυτή η άγνοια τον έκανε να επιχειρήσει κατά Ισπανών και Ρώσων πολέμους που προετοίμασαν την πτώση του"Οι Έλληνες λόγω ισορροπίας θερμού και ψυχρού ήταν και ατρόμητοι και με ισχυρό λογισμικό. Η βάση του ισχυρού Λογισμικού των Ελλήνων είναι η μαθηματικότητα της γλώσσης. Στην Ελλάδα λόγω κλίματος και Περιβάλλοντος αναπτύχθηκε η απόλυτη μαθηματική γλώσσα η οποία είναι μοναδική εννοιολογική στον κόσμο, ενώ όλες οι άλλες ονομάζονται σημειολογικές. Δηλαδή η Ελληνική είναι η μοναδική της οποίας οι λέξεις αυτοπροσδιορίζονται, περιγράφουν τον εαυτό τους, την έννοια τους, γι αυτό και μόνο στην Ελληνική γλώσσα μπορεί να υπάρξει ποίησις... τι ποίηση μπορεί να υπάρξει σε γλώσσες σημειολογικές (στείρες);
"Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις"Αντισθένης
"Ει θεοί διαλέγονται, τη των Ελλήνων γλώττη χρώνται"Κικέρων
Η απολύτως Μαθηματική μας Γλώσσα έδωσε την προϋπόθεση, δυνατότητα και ικανότητα, να μπορούμε να αναλύσουμε, να περιγράψουμε, να επεξεργαστούμε και να προσεγγίσουμε το κάθε τι στην Δημιουργία, ήταν δηλαδή ένα μαθηματικό εργαλείο το οποίο μας επέτρεπε να μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε και να κατανοούμε την επίσης Μαθηματική Δομή της Κοσμογονίας (Έρως).
Όλες αυτές οι Φυσικές Έννοιες δημιουργημένες από την ισχυρότατη θεά Ανάγκη, συγκεντρώνουν τις πληροφορίες τους στο DNA των κατοίκων της Πόλεως. Όσο περισσότερα έτη υπάρχει το γένος τόσο περισσότερα στοιχεία είναι καταγεγραμμένα μέσα στο DNA είτε σε εγχάρακτη είτε σε ένστικτη μορφή.
Μέχρι στιγμής είδαμε ότι οι έννοιες Οικογένεια, Πόλις, Φυλή - Γένος, Πατρίδα, Ήθη-Έθιμα, Ήθος - Έθος - Έθνος, είναι έννοιες τις οποίες δεν συνέλαβε ανθρώπινος νους αλλά ήταν δημιουργήματα της Νομοτέλειας της Φύσεως - θεάς Ανάγκης κατά την Μυθολογία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Φύσις είναι δυνατότερη από εμάς, και όταν παραβούμε Φυσικούς κανόνες και Νόμους η Φύσις εκδικείται δια της Νεμέσεως.
Η κοινωνία είχε πρωταρχικό σκοπό την τεκνοποίηση και την αυτάρκεια. Την κατάσταση αυτήν ο Αριστοτέλης τα ονομάζει ΖΗΝ. Όταν λύθηκε το πρόβλημα του ΖΗΝ και η κοινωνία είχε τα απαραίτητα, σε συνδυασμό με το Λογισμικό που είχε αναπτύξει άρχισε να αναζητάει την κατάσταση του ΕΥ ΖΗΝ (Πολεμιστές, Παιδεία, Πολίτευμα-Νόμοι-δικαιοσύνη). Μοναδικός δρόμος για το ΕΥ ΖΗΝ δεν είναι άλλος από την δημιουργία κατάλληλου Λογισμικού για να ξεπεραστούν κάποια εμπόδια, ήτοι η ταξιθέτηση της αταξίας, άρα γεννήθηκε η ανάγκη του Κράτους ή η ανάγκη για το ΕΥ ΖΗΝ γέννησε το Κράτος.
Κράτος σημαίνει Κραταιός δηλαδή ισχυρός εξού και το "νίκησε κατά κράτος" ή "γερή κράση". Η λέξη Κράτος - Κραταιός προέρχεται από την λέξη Κράς || Κάρα δηλαδή Κεφάλι και κατ επέκταση Εγκέφαλος - Σκέψις.
Η λέξη Κράτος είναι συγγενική με την έννοια εγ-κράτεια δηλαδή την σω-φροσύνη, και αν αναλυθεί το όνομα Σω-κράτης ξεκλειδώνουν θήρες του Λαβυρίνθου.
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά και συγκεκριμένα 1252a, 31 μας λέει λίγο πολύ ότι υπάρχουν εκ φύσεως άνθρωποι με διάνοια που μπορούν να προβλέπουν, υπάρχουν επίσης εκ φύσεως άνθρωποι που δεν έχουν διάνοια και δεν μπορούν να προβλέπουν, οπότε αυτοί που προβλέπουν πρέπει να άρχουν για το καλό του συνόλου. Η διακυβέρνηση πρέπει να γίνεται από ανθρώπους Αρίστους με μεγάλη διάνοια (Κρας - Κάρα), οι οποίοι θα στήσουν ισχυρούς (Κράτος - Κραταιός) μηχανισμούς με σωφροσύνη, οι οποίοι πρέπει να ευνοούν τοαπόλυτο σύνολο των Πολιτών με σκοπό από το ΖΗΝ να περάσουμε στο ζητούμενο “το αγαθόν” όπως το ονομάζει ο Αριστοτέλης, δηλαδή το ΕΥ ΖΗΝ.
Το Κράτος εμπεριέχει μέσα του μηχανισμούς αναγκαίους για τον αγαθό σκοπό, έτσι οι θεσμοί εξελίχθησαν για τις ανάγκες. Αναπτύχθηκε ο Θεσμός της Νομοθεσίας, η οποία με την σειρά της στήριζε τον θεσμό της Δικαιοσύνης.
Ο Νόμος (εκ του Νου - Ναός) δινόταν από τα Ιερατεία τα οποία κατείχαν γνώσεις Κοσμογονίας.
Ο πρώτος Νομοθέτης (στην συμβατική ιστορία) ήταν ο Μίνως ο οποίος κατά τον Μύθο ανέβαινε στο Ιδαίον Άντρον και κατόπιν εντολών του Διός κατέβαζε τους Νόμους εις τους ανθρώπους. Όλοι οι νόμοι του δυτικού κόσμου στηρίχθηκαν στο Ρωμαϊκό Δίκαιο το οποίο ήταν αντιγραφή του Μινωικού όπως φαίνεται στην Γόρτυνα ακόμα και σήμερα. Ο Νόμος και κατ επέκταση η Δικαιοσύνη είχε σκοπό πρωταρχικώς να ασφαλίζει - ισχυροποιεί τους αδύναμους έναντι των δυνατών, και να ισορροπεί τις αντίρροπες δυνάμεις ισχυρών που αναπτύσσονταν μέσα σε μια κοινωνία δεδομένου ότι σε μια κοινωνία υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα οι απαίδευτοι ασχέτως οικονομικής επιφάνειας και πολυμάθειας.
Εν ολίγοις Νόμος και Δικαιοσύνη είναι η εξισορρόπησις δυνάμεων των εκ φύσεως μαζών σε μια κοινωνία, με σκοπό την ύπαρξη (ΖΗΝ) και στόχο το ΕΥ ΖΗΝ. Χωρίς Νόμο και Δικαιοσύνη χάνεται η ισορροπία και επέρχεται το σφάλμα - παύσις. Σήμερα οι Νόμοι και η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, μάλλον αλληθωρίζει προς τον γενικό κουμανταδόρο (αποδείξεις ΕΔΩ).
Για να γίνει κατανοητό το παραπάνω θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι Ιερείς στην Αρχαία Ελλάδα ήταν ΠανΕπιστήμονες με γνώσεις Κοσμογονίας, και ότι η θρησκεία που ήταν μέρος της Μυθολογίας (και αυτό της παιδείας) δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κωδικοποιημένη Κοσμογονία (Πλάτων - "Τίμαιος" 22c) απλοποιημένη για τον απλό κόσμο. Ο εκάστοτε Βασιλιάς ήταν ταυτόχρονα και Ιερέας και στην περίπτωση του Μίνωος και Νομοθέτης. Οι Ιερείς Νομοθέτες γνωρίζοντας ότι το Σύμπαν διέπεται από Νόμους δια την ισορροπία η οποία είναι αναγκαία για την ύπαρξη, "κατέβασαν" και προσάρμοσαν αυτήν την έννοια στην Κοινωνία. Και η κοινωνία (Κόσμος) θα μπορούσε να πει κανείς ότι μετατρεπόταν πια σε αστρική προβολή (Πλάτων - "Τίμαιος" 41+)
Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου (σε κάτι ορατό), οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.
Το Πολίτευμα είναι ένα μοντέλο διακυβέρνησης του Κράτους άρα και ο τρόπος ζωής των Πολιτών. Δεν γίνεται να υπάρξει ένα και μόνο είδος Πολιτεύματος διότι ο κάθε τόπος επιτρέπει στους κατοίκους του να αναπτύξουν συγκεκριμένο Λογισμικό και σε επίπεδο και σε παράλληλο. Αυτό κατ επέκταση σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν ένα και μόνο Πολίτευμα να ονομαστεί σωστό και τα άλλα όλα λανθασμένα. Όποιος το κάνει αυτό προσπαθεί κάτι να κρύψει πίσω από την κουρτίνα.
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά και συγκεκριμένα στο 1279a - 30 εως 1279b - 10, αναφέρει ότι υπάρχουν τριών ειδών Πολιτεύματα, αυτά στα οποία άρχει ένας, σε αυτά που άρχουν λίγοι και σε αυτά που άρχουν περισσότεροι. Τα ορθά Πολιτεύματα είναι η Βασιλεία (ένας) η Αριστοκρατία (λίγοι) και Πολιτεία (περισσότεροι) και οι παρεκβάσεις αυτών (Τυραννία, Ολιγαρχία, Δημοκρατία). Τα ορθά είναι ορθά επειδή κοιτούν το καλό του συνόλου (αποφέρουν αρμονία) ενώ οι παρεκβάσεις είναι σφάλματα επειδή κοιτούν το καλό της μερίδας τους (αποφέρουν δυσαρμονία ένεκα συγκρούσεων).
Λίγο νωρίτερα ο Πλάτων στην Πολιτεία δια στόματος σοφιστή Θρασυμάχου φανερώνει τα παρακάτω:
Επίσης ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά [1274a - 5] αναφέρει ότι η Άκρατη Δημοκρατία είναι μορφή συλλογικής Τυραννίας. Ο λαός σε μια τέτοια Δημοκρατία επιβάλει την αυθαίρετη θέληση του με τον ίδιο τρόπο που την επιβάλει και ο Τύραννος. Φυσικά στην πραγματικότητα ο λαός ουδέποτε επέβαλε την θέληση του, αλλά ακολούθησε τους κανόνες είτε των Αρίστων είτε των Δημαγωγών με τα ανάλογα αποτελέσματα καθ εκάστην.
Ο Ξενοφών στο "Αθηναίων Πολιτεία" αναφέρει ότι οι πονηροί αρέσκονται στην δημοκρατία γιατί μπορούν να κρυφτούν πίσω από αυτήν, και ο Αριστοτέλης ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμοσθεί σε μεγάλο πληθυσμό γιατί χάνεται ο έλεγχος αφού ο ένας δεν γνωρίζει τον άλλον...
Πρωταρχική σημασία στο Πολίτευμα είναι να δούμε αν ο στόχος είναι όντως σωστός (καλό συνόλου), και κατ επέκταση αν ο δρόμος επίτευξης του στόχου είναι επίσης σωστός. Υπάρχει περίπτωση δηλαδή να έχουμε λάθος στόχο (φαινομενικά σωστό) και σωστό δρόμο προς το λάθος…
Σήμερα έχουμε ένα Πολίτευμα που δεν έχει καμία σχέση με την Δημοκρατία, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε κΥνοβουλευτική οχλοκρατία η οποία στην πραγματικότητα φυσικά είναι κΥνοβουλευτική δικτατορία.
Στην πραγματική δημοκρατία δεν υπήρχαν κόμματα, ούτε εκλογές, ούτε υπουργοί, ούτε πρωθυπουργοί, κανείς μεμονωμένος άνθρωπος δεν είχε εξουσία και δεν λάμβανε αποφάσεις παρά μόνο η εκκλησία του Δήμου. Πολίτες ονομάζονταν μόνο αυτοί που έπαιρναν μέρος στα Κοινά (Εκκλησία του Δήμου ή δικαστικό σώμα ή Εκτελεστικό σώμα), και αυτοί ήταν μόνο όσοι ήταν γόνοι Αθηναίων και μόνο εκ γαμετής (εκ νομίμου γάμου) όσοι π.χ. ήταν γόνοι Αθηναίων αλλά όχι από νόμιμο γάμο δεν μπορούσαν να γίνουν Πολίτες.
Όποιος έλεγε κάτι κατ ουσίαν κατά του Έθνους, της Πατρίδος, του Γένους, των θεών, ή προσπαθούσε να διασπάσει την συνοχή της κοινωνίας η ποινή ήταν χωρίς δεύτερη κουβέντα θάνατος.
Σήμερα οι δεξιοί παίζουν με τις έννοιες και την άγνοια του όχλου ονομάζοντας το μαύρο άσπρο ενώ οι αριστεροί το δηλώνουν ξεκάθαρα τον ανθελληνισμό τους. Μετά την Γαλλική ψευτοΕπανάσταση οι χρηματοδότες έβαλαν τους "λόγιους" να μορφοποιήσουν ένα Πολιτικό υποτίθεται τόξο που ξεκινάει από την άκρα αριστερά και καταλήγει στην άκρα δεξιά. Στην πραγματικότητα ήταν Πολικές Στάνες, είχαν αποκρύψει την πραγματικότητα και απλά είχαν φτιάξει πολλαπλά σφάλματα. Ο πλουραλισμός αυτός έδινε και δίνει την ψευδή εικόνα της ελευθερίας της βούλησης και της επιλογής. Η εξέλιξη της Προπαγάνδαςτους επέτρεψε να παίξουν με την άγνοια του όχλου.
Ο Πλάτων στον Φαίδωνα δίνει το "κλειδί" αποκωδικοποίησης το οποίο ονομάζει "εκ των αντιθέτων τα αντίθετα" [72b]. Εν ολίγοις μας λέει ότι υπάρχει το καλύτερο και το χειρότερο. Το "καλύτερο" ονομάζεται έτσι σε σύγκριση με το χειρότερο αλλά και το χειρότερο σε σύγκριση με το καλύτερο. Αν βρεθεί το πολύ χειρότερο από το χειρότερο και αποκρύψουμε το καλύτερο τι θα συμβεί; το χειρότερο θα εμφανίζεται ως "καλύτερο" συγκρινόμενο με το πολύ χειρότερο και έτσι θα έχουμε "καλύτερο" και "χειρότερο" σε νέα βάση. Στην πραγματικότητα όμως έχουμε να κάνουμε με το χειρότερο και το πολύ χειρότερο. Δεδομένου ότι ο όχλος έχει την τάση να ξεχνά γρήγορα και ότι δεν μπορεί να φτάσει σε μεγάλα συνειδητά επίπεδα, θα ξεχάσει (αν το έζησε) το καλύτερο ή (αν δεν το έζησε) δεν μπορεί να το συλλάβει νοητικά και αυτά που ζει σε χρόνο Ενεστώτα το νομίζει ως το όλον. Μετά έρχεται η πόλωση και οι μεν πάνε με το ένα σφάλμα (Καπιταλισμό) ενώ οι άλλοι με το άλλο (Κομμουνισμό) ή Χριστιανισμό - Σατανισμό, Χριστιανισμό - Κομμουνισμό, Ναζισμό - Κομουνισμό κ.ο.κ.
επίσης στον Φαίδωνα λίγο νωρίτερα μας έδωσε ένα ακόμα κλειδί "αν και αντίρροπες δυνάμεις ενώνονται οι κορυφές τους" απλά σκεφτείτε ότι ο Καπιταλισμός είναι Διεθνιστικό Εργαλείο ("το κεφάλαιο δεν έχει σύνορα") όπως και ο Κομμουνισμός επίσης ("προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε")... (δείτε τις σχέσεις Τραπεζιτών και Μπολσεβίκων ΕΔΩ και ΕΔΩ) Ενώ ο Χριστιανισμός μετά από προσπάθεια 2.000 περίπου ετών στην προπαγανδιστική τεχνική του redirection νομίζοντας ότι έχει επιτύχει ως "ρίζωμα" οδεύει ολοταχώς προς την Πανθρησκεία.
Κανείς δεν μας ενημέρωσε όμως το γιατί αποφασίστηκε από τον Μεσαίωνα να περάσουμε στον Διαφωτισμό και στην Αναγέννηση… Η γνώση είναι δύναμη, όταν σιγουρεύτηκαν ότι βρήκαν μέθοδο με την οποία θα μάθαιναν τις μάζες γράμματα (για να τους παράξουν πολλαπλάσιο πλούτο και δύναμη) αλλά με τρόπο που δεν θα ξύπναγαν, προχώρησαν στην “Αναγέννηση”. Τα υποτιθέμενα Πανεπιστήμια μαθαίνουν ευρύτατα μεν μεμονωμένα δε "πακέτα" γνώσεων αποκρύπτοντας όμως τις γέφυρες κλειδιά. Όσοι δε θα έβρισκαν και θα βρίσκουν τις γέφυρες αυτές (Έφυροι - Γεωμέτρες) δεδομένου ότι θα ήταν λίγοι θα αποκτούσαν ταμπέλες τύπου "τρελός συνωμοσιολόγος και φασίστας" σύμφωνα και με το πείραμα του Asch (δείτε το ΕΔΩ) με αποτέλεσμα την απομόνωση οικονομικής και μη.
Παντού και πάντα κουμάντο έκαναν αυτοί που μπορούσαν να προβλέπουν, το θέμα είναι αν αυτοί θα προβλέπουν υπέρ του συνόλου (κοινά) ή υπέρ του εαυτού τους (ιδιώτες - idiots).
Για το καλό του συνόλου μπορεί να μεριμνήσει μόνον ένας που έχει ως αξίες το Έθνος, την Πατρίδα και το Γένος (δηλαδή την απόλυτη ΤΑΞΗ) όπως έκανε ο Σόλων την 45,2 Ολυμπιάδα (βαρβαριστί 594 π.Χ.) όταν δεν κοίταξε το καλό ούτε των λίγων Πλουσίων (αν και ο ίδιος Πλούσιος) ούτε των πολλών φτωχών, αλλά με γνώμονα το καλό της Αθήνας έφερε ισορροπία μεταξύ Πλουσίων και Φτωχών με το να κλείσει την ψαλίδα. Φυσικά και οι Φτωχοί και οι Πλούσιοι δεν ήθελαν το Πολιτικό σύστημα του Σόλωνος (το δέχθηκαν βέβαια γιατί αυτή ήταν η συμφωνία) γι αυτό αναγκάστηκε να φύγει στην Αίγυπτο, αλλά αποτέλεσμα ήταν να μεγαλουργήσει η Αθήνα (δηλαδή και Πλουσιότεροι και φτωχότεροι). Εν ολίγοις και οι μεν και οι δε ως ιδιώτες που ήταν, δεν έφτανε το μυαλό τους να δουν την πραγματικότητα την οποία όμως είχε δει ο Σόλων. Το ίδιο συνέβη με τον Παπαδόπουλο, με την διαφορά ότι οι Έλληνες το 594 π.Χ. είχαν να αντιμετωπίσουν τον κακό εαυτό τους ενώ το 1967 εκτός του κακού εαυτού είχαν και τους εχθρούς οι οποίοι ήταν και έξωθεν αλλά και μέσα το οχυρό. Τα γεγονότα απέδειξαν.
Για να φτάσουμε από το ΖΗΝ στο ΕΥ ΖΗΝ πρέπει να ευεργετηθεί το σύνολο ενός λαού, αν οι άρχοντες, που έχουν την ικανότητα να προβλέπουν, φτιάξουν μηχανισμούς υπέρ του συνόλου θα υπάρχει ΕΥ ΖΗΝ, αν φτιάξουν μηχανισμούς εκμετάλλευσης υπέρ του εαυτού τους, πατώντας πάνω στο ότι η πλειοψηφία ΔΕΝ έχει την διάνοια να προβλέπει, ΚΑΝΕΙΣ δεν θα φτάσει στο ΕΥ ΖΗΝ, ούτε οι άρχοντες ούτε οι αρχόμενοι. Γιατί; το γιατί μας το εξηγεί πάλι η Τριανδρία, διότι άλλο πράγμα η Ευτυχία και άλλο η Ευδαιμονία. Η Ευτυχία (καλή τύχη) έχει να κάνει με την ύλη, την αυτάρκεια ίσως και με το πλεόνασμα, ενώ η Ευδαιμονία έχει να κάνει με την αρμονική της ψυχής (Φ). Είναι σαν να λέμε ότι μια μερίδα επί μέρους μηχανικών μερών μιας μηχανή ενός αυτοκινήτου π.χ. Έμβολα και Εκκεντροφόρος να κοιτούσαν το καλό του εαυτού τους και υπονόμευαν τις βαλβίδες και το Καπάκι... ή μέσα σε ένα PC η CPU να τα έβρισκε με το Motherboard και να υπονόμευαν την RAM και τον HDD... μπορείτε να φανταστείτε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Θα εμπιστευόσασταν κάποιον μηχανικό που δεν θα εναρμόνιζε τα μέρη της μηχανής ή έναν τεχνικό που δεν θα εναρμόνιζε τα μέρη του υπολογιστή; Το αυτό ισχύει και για τους Πολιτικούς.
Η Ευτυχία είναι βασική προϋπόθεση - σκαλοπάτι για να φτάσουμε στην Ευδαιμονία, χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να την φτάσουμε, αλλά και η Ευτυχία από μόνη της δεν είναι Ευδαιμονία. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο κάποιος έχει βγάλει χρήματα ή αν τα κληρονόμησε ο τρόπος με τον οποίο τα διαχειρίστηκε. Όποιος λοιπόν χρησιμοποιεί - εκμεταλλεύεται τους άλλους με εγωκεντρισμό (ιδιώτης - idiot) δεν φτάνει ποτέ στην Ευδαιμονία, αφού ο εγωκεντρισμός είναι δυσαρμονικότις (ένεκα συγκρούσεων) - δημιουργία κακών, γι αυτό βλέπουμε πάμπλουτους ή πλούσιους ή ευκατάστατους να είναι μόνιμη πελατεία των Ψυχίατρων.
Κράτος λοιπόν ονομάζεται ένα σύνολο δυνάμεων με κοινή κορυφή η οποία έχει σαν στόχο την ευημερία του συνόλου των Πολιτών και σε υλικό (ευτυχία) και σε πνευματικό επίπεδο (ευδαιμονία). Οι δυνάμεις αυτές δημιουργήθηκαν από Άριστους (Σόλων, Λυκούργος, Μίνως κ.α.)
Σήμερα όμως η ισχύς αυτή έχει σαν στόχο την ευημερία μερίδας ανθρώπων, άρα δεν υπάρχει Κράτος, ειδικά αν υπολογίσουμε ότι την ισχύ αυτή την κάνει κουμάντο ένας ιδιώτης από το 1841 ονόματι Ρότσιλντ μέσω Εθνικής Τράπεζας και Τράπεζας της Ελλάδος (σήμερα μέσω ΕΚΤ) σε συνεργασία με την Ορθόδοξη Εκκλησία. (αποδείξεις ΕΔΩ)
Το παραμύθι που μας πουλάνε συνεχώς στα ΜΜΕ, ότι η δημοκρατία είναι το μοναδικό σωστό Πολίτευμα είναι παγίδα, διότι η δημοκρατία κοιτάζει το καλό του εαυτού της και είναι κατά των υπολοίπων, άρα δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουμε στο ΕΥ ΖΗΝ με δημοκρατία, πόσο μάλλον δε με τον κΥνοβουλευτισμό. Αυτό εκμεταλλεύονται κάποιοι πονηροί, οι οποίοι μπορούν και διεισδύουν ανάμεσα στις έννοιες και την άγνοια του λαού, με αποτέλεσμα να διαβάλουν κατά το δοκούν τις έννοιες αυτές, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνουν να παίζουν το παιχνίδι τους “αόρατοι”. Βλέπουμε σήμερα ότι η Δημοκρατία ταυτίστηκε παρεισάκτως με τους ΣοσιαλοΑριστεροΚομμουνιστές η οποία στην πραγματικότητα είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό αν όχι εκ φύσεως αντίθετο. Οι "δημοκράτες" (ΠασοκοΑριστεροί) κοιτάνε το καλό του εαυτού τους και μόνο. Δανειζόμαστε όλοι μαζί, για να φτάσουμε τα τελευταία 40 χρόνια στο "μαζί τα φάγανε" και από κει σήμερα στο "μαζί τα πληρώνουμε". Η Παρέκβαση σε όλο της το μεγαλείο και μάλιστα Χ2 αν συνυπολογίσουμε ότι η Δημοκρατία είναι υπέρ της Πατρίδος, Γένους, Έθνους κάτι που δεν είναι οι ΣοσιαλοΑριστεροΚομμουνιστές (σχετικό άρθρο ΕΔΩ)
Οι ΣοσιαλοΚομμουνιστές θέλοντας να ταυτιστούν με τον πολύ κόσμο άρχισαν να αναφέρουν και να χρησιμοποιούν συνεχώς την λέξη "Δημοκρατία". Με το πες πες πες κατόρθωσαν στις συνειδήσεις των αδαών να ταυτιστούν παρεισάκτως με την Δημοκρατία, ενώ οι ίδιοι μιλούν για ξεκάθαρα για "Δικτατορία του Προλεταριάτου". Όταν κατάφεραν να ταυτιστούν με την δημοκρατία πέρασαν σε δεύτερο επίπεδο προπαγάνδας με το να λένε ότι όποιος δεν συνδέεται με αυτούς είναι εχθρός του λαού, οπότε κατάφεραν αυτούς που μιλάνε υπέρ του Έθνους συνειρμικά να τους ταυτίζουν με εχθρούς του λαού. Η πραγματικότις βέβαια είναι ότι αφενός οι σοσιαλοΚομμουνιστές δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την Δημοκρατία, ούτε την πραγματική αλλά ούτε και με την ψεύτικη του ΚΥνοβουλευτισμού, ενώ αφετέρου σύμφωνα με τα ορθά Πολιτεύματα του Αριστοτέλους το καλό του συνόλου δεν ταυτίζεται αποκλειστικά με την διακυβέρνηση των πολλών.
Οι "δημοκράτες" χρησιμοποιούν εξεζητημένες τεχνικές που ονομάζονται στην Προπαγάνδα "ο πρώτος μεταξύ ίσων" τεχνική που στην ουσία δίνει την ψευδαίσθηση στον όχλο ότι συμμετέχει και συναποφασίζει αλλά στην πραγματικότητα οι "επιλογές" είναι προκαθορισμένες και συγκεκριμένες.
Εν ολίγοις Νόμος και Δικαιοσύνη είναι η εξισορρόπησις δυνάμεων των εκ φύσεως μαζών σε μια κοινωνία, με σκοπό την ύπαρξη (ΖΗΝ) και στόχο το ΕΥ ΖΗΝ. Χωρίς Νόμο και Δικαιοσύνη χάνεται η ισορροπία και επέρχεται το σφάλμα - παύσις. Σήμερα οι Νόμοι και η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, μάλλον αλληθωρίζει προς τον γενικό κουμανταδόρο (αποδείξεις ΕΔΩ).
Για να γίνει κατανοητό το παραπάνω θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι Ιερείς στην Αρχαία Ελλάδα ήταν ΠανΕπιστήμονες με γνώσεις Κοσμογονίας, και ότι η θρησκεία που ήταν μέρος της Μυθολογίας (και αυτό της παιδείας) δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κωδικοποιημένη Κοσμογονία (Πλάτων - "Τίμαιος" 22c) απλοποιημένη για τον απλό κόσμο. Ο εκάστοτε Βασιλιάς ήταν ταυτόχρονα και Ιερέας και στην περίπτωση του Μίνωος και Νομοθέτης. Οι Ιερείς Νομοθέτες γνωρίζοντας ότι το Σύμπαν διέπεται από Νόμους δια την ισορροπία η οποία είναι αναγκαία για την ύπαρξη, "κατέβασαν" και προσάρμοσαν αυτήν την έννοια στην Κοινωνία. Και η κοινωνία (Κόσμος) θα μπορούσε να πει κανείς ότι μετατρεπόταν πια σε αστρική προβολή (Πλάτων - "Τίμαιος" 41+)
Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου (σε κάτι ορατό), οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.
Πολίτευμα
Το Πολίτευμα είναι ένα μοντέλο διακυβέρνησης του Κράτους άρα και ο τρόπος ζωής των Πολιτών. Δεν γίνεται να υπάρξει ένα και μόνο είδος Πολιτεύματος διότι ο κάθε τόπος επιτρέπει στους κατοίκους του να αναπτύξουν συγκεκριμένο Λογισμικό και σε επίπεδο και σε παράλληλο. Αυτό κατ επέκταση σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν ένα και μόνο Πολίτευμα να ονομαστεί σωστό και τα άλλα όλα λανθασμένα. Όποιος το κάνει αυτό προσπαθεί κάτι να κρύψει πίσω από την κουρτίνα.
“Οι λαοί κυβερνιούνται με τον χαρακτήρα τους, και όλοι οι θεσμοί που δεν είναι στενά εφαρμοσμένοι σε αυτόν τον χαρακτήρα, δεν αντιπροσωπεύουν παρά ένα δανεικό ένδυμα, μια προσωρινή αμφίεση”Gustave Le Bon - "Ψυχολογία των Μαζών"
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά και συγκεκριμένα στο 1279a - 30 εως 1279b - 10, αναφέρει ότι υπάρχουν τριών ειδών Πολιτεύματα, αυτά στα οποία άρχει ένας, σε αυτά που άρχουν λίγοι και σε αυτά που άρχουν περισσότεροι. Τα ορθά Πολιτεύματα είναι η Βασιλεία (ένας) η Αριστοκρατία (λίγοι) και Πολιτεία (περισσότεροι) και οι παρεκβάσεις αυτών (Τυραννία, Ολιγαρχία, Δημοκρατία). Τα ορθά είναι ορθά επειδή κοιτούν το καλό του συνόλου (αποφέρουν αρμονία) ενώ οι παρεκβάσεις είναι σφάλματα επειδή κοιτούν το καλό της μερίδας τους (αποφέρουν δυσαρμονία ένεκα συγκρούσεων).
Λίγο νωρίτερα ο Πλάτων στην Πολιτεία δια στόματος σοφιστή Θρασυμάχου φανερώνει τα παρακάτω:
[αρχαίο κείμενο] Θρασύμαχος: τίθεται δε γε τους νόμους εκάστη η αρχή προς το αυτή συμφέρον, δημοκρατία μεν δημοκρατικούς, τυραννίς δε τυραννικούς, και αι άλλαι ούτως. θέμεναι δε απέφηναν τούτο δίκαιον τοις αρχομένοις είναι, το σφίσι συμφέρον, και τον τούτου εκβαίνοντα κολάζουσιν ως παρανομούντα τε και αδικούντα. τούτ' ούν εστιν, ω βέλτιστε, ό λέγω εν απάσαις ταις πόλεσιν ταυτόν είναι δίκαιον, το της καθεστηκυίας αρχής συμφέρον. αύτη δε που κρατεί, ώστε συμβαίνει τω ορθώς λογιζομένω πανταχού είναι το αυτό δίκαιον, το κρείττονος συμφέρον.
[απόδοση ] Θρασύμαχος: κάθε εξουσία θεσμοθετεί τους νόμους για το δικό της συμφέρον· η δημοκρατία με δημοκρατικούς νόμους, η τυραννία με τυραννικούς, κι όμοια ενεργούν και τα άλλα καθεστώτα. Και αφού κατορθώσουν να τους θεσπίσουν, διακηρύσσουν πως αυτό είναι δίκαιο για τους διοικουμένους, δηλαδή εκείνο που συμφέρει στο κατεστημένο· κι όποιον δεν υποτάσσεται, τον τιμωρούν σαν παράνομο και άδικο. Αυτό είναι, καλέ μου άνθρωπε, που λέω οτι σε όλες τις πολιτείες το δίκαιο εντοπίζεται στο συμφέρον της κατεστημένης εξουσίας. Κι αυτή, καθώς όλοι γνωρίζουν, δέν είναι τίποτε άλλο, παρα η εξουσία των ισχυρών, έτσι που καθένας μυαλωμένος να γνωρίζει πως παντού το δίκαιο είναι το ίδιο, δηλαδή το συμφέρον του πιό δυνατού.Πλάτων, Πολιτεία, 338e 339a
Επίσης ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά [1274a - 5] αναφέρει ότι η Άκρατη Δημοκρατία είναι μορφή συλλογικής Τυραννίας. Ο λαός σε μια τέτοια Δημοκρατία επιβάλει την αυθαίρετη θέληση του με τον ίδιο τρόπο που την επιβάλει και ο Τύραννος. Φυσικά στην πραγματικότητα ο λαός ουδέποτε επέβαλε την θέληση του, αλλά ακολούθησε τους κανόνες είτε των Αρίστων είτε των Δημαγωγών με τα ανάλογα αποτελέσματα καθ εκάστην.
Ο Ξενοφών στο "Αθηναίων Πολιτεία" αναφέρει ότι οι πονηροί αρέσκονται στην δημοκρατία γιατί μπορούν να κρυφτούν πίσω από αυτήν, και ο Αριστοτέλης ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμοσθεί σε μεγάλο πληθυσμό γιατί χάνεται ο έλεγχος αφού ο ένας δεν γνωρίζει τον άλλον...
Πρωταρχική σημασία στο Πολίτευμα είναι να δούμε αν ο στόχος είναι όντως σωστός (καλό συνόλου), και κατ επέκταση αν ο δρόμος επίτευξης του στόχου είναι επίσης σωστός. Υπάρχει περίπτωση δηλαδή να έχουμε λάθος στόχο (φαινομενικά σωστό) και σωστό δρόμο προς το λάθος…
Σήμερα έχουμε ένα Πολίτευμα που δεν έχει καμία σχέση με την Δημοκρατία, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε κΥνοβουλευτική οχλοκρατία η οποία στην πραγματικότητα φυσικά είναι κΥνοβουλευτική δικτατορία.
Στην πραγματική δημοκρατία δεν υπήρχαν κόμματα, ούτε εκλογές, ούτε υπουργοί, ούτε πρωθυπουργοί, κανείς μεμονωμένος άνθρωπος δεν είχε εξουσία και δεν λάμβανε αποφάσεις παρά μόνο η εκκλησία του Δήμου. Πολίτες ονομάζονταν μόνο αυτοί που έπαιρναν μέρος στα Κοινά (Εκκλησία του Δήμου ή δικαστικό σώμα ή Εκτελεστικό σώμα), και αυτοί ήταν μόνο όσοι ήταν γόνοι Αθηναίων και μόνο εκ γαμετής (εκ νομίμου γάμου) όσοι π.χ. ήταν γόνοι Αθηναίων αλλά όχι από νόμιμο γάμο δεν μπορούσαν να γίνουν Πολίτες.
Όποιος έλεγε κάτι κατ ουσίαν κατά του Έθνους, της Πατρίδος, του Γένους, των θεών, ή προσπαθούσε να διασπάσει την συνοχή της κοινωνίας η ποινή ήταν χωρίς δεύτερη κουβέντα θάνατος.
Σήμερα οι δεξιοί παίζουν με τις έννοιες και την άγνοια του όχλου ονομάζοντας το μαύρο άσπρο ενώ οι αριστεροί το δηλώνουν ξεκάθαρα τον ανθελληνισμό τους. Μετά την Γαλλική ψευτοΕπανάσταση οι χρηματοδότες έβαλαν τους "λόγιους" να μορφοποιήσουν ένα Πολιτικό υποτίθεται τόξο που ξεκινάει από την άκρα αριστερά και καταλήγει στην άκρα δεξιά. Στην πραγματικότητα ήταν Πολικές Στάνες, είχαν αποκρύψει την πραγματικότητα και απλά είχαν φτιάξει πολλαπλά σφάλματα. Ο πλουραλισμός αυτός έδινε και δίνει την ψευδή εικόνα της ελευθερίας της βούλησης και της επιλογής. Η εξέλιξη της Προπαγάνδαςτους επέτρεψε να παίξουν με την άγνοια του όχλου.
Ο Πλάτων στον Φαίδωνα δίνει το "κλειδί" αποκωδικοποίησης το οποίο ονομάζει "εκ των αντιθέτων τα αντίθετα" [72b]. Εν ολίγοις μας λέει ότι υπάρχει το καλύτερο και το χειρότερο. Το "καλύτερο" ονομάζεται έτσι σε σύγκριση με το χειρότερο αλλά και το χειρότερο σε σύγκριση με το καλύτερο. Αν βρεθεί το πολύ χειρότερο από το χειρότερο και αποκρύψουμε το καλύτερο τι θα συμβεί; το χειρότερο θα εμφανίζεται ως "καλύτερο" συγκρινόμενο με το πολύ χειρότερο και έτσι θα έχουμε "καλύτερο" και "χειρότερο" σε νέα βάση. Στην πραγματικότητα όμως έχουμε να κάνουμε με το χειρότερο και το πολύ χειρότερο. Δεδομένου ότι ο όχλος έχει την τάση να ξεχνά γρήγορα και ότι δεν μπορεί να φτάσει σε μεγάλα συνειδητά επίπεδα, θα ξεχάσει (αν το έζησε) το καλύτερο ή (αν δεν το έζησε) δεν μπορεί να το συλλάβει νοητικά και αυτά που ζει σε χρόνο Ενεστώτα το νομίζει ως το όλον. Μετά έρχεται η πόλωση και οι μεν πάνε με το ένα σφάλμα (Καπιταλισμό) ενώ οι άλλοι με το άλλο (Κομμουνισμό) ή Χριστιανισμό - Σατανισμό, Χριστιανισμό - Κομμουνισμό, Ναζισμό - Κομουνισμό κ.ο.κ.
επίσης στον Φαίδωνα λίγο νωρίτερα μας έδωσε ένα ακόμα κλειδί "αν και αντίρροπες δυνάμεις ενώνονται οι κορυφές τους" απλά σκεφτείτε ότι ο Καπιταλισμός είναι Διεθνιστικό Εργαλείο ("το κεφάλαιο δεν έχει σύνορα") όπως και ο Κομμουνισμός επίσης ("προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε")... (δείτε τις σχέσεις Τραπεζιτών και Μπολσεβίκων ΕΔΩ και ΕΔΩ) Ενώ ο Χριστιανισμός μετά από προσπάθεια 2.000 περίπου ετών στην προπαγανδιστική τεχνική του redirection νομίζοντας ότι έχει επιτύχει ως "ρίζωμα" οδεύει ολοταχώς προς την Πανθρησκεία.
Κανείς δεν μας ενημέρωσε όμως το γιατί αποφασίστηκε από τον Μεσαίωνα να περάσουμε στον Διαφωτισμό και στην Αναγέννηση… Η γνώση είναι δύναμη, όταν σιγουρεύτηκαν ότι βρήκαν μέθοδο με την οποία θα μάθαιναν τις μάζες γράμματα (για να τους παράξουν πολλαπλάσιο πλούτο και δύναμη) αλλά με τρόπο που δεν θα ξύπναγαν, προχώρησαν στην “Αναγέννηση”. Τα υποτιθέμενα Πανεπιστήμια μαθαίνουν ευρύτατα μεν μεμονωμένα δε "πακέτα" γνώσεων αποκρύπτοντας όμως τις γέφυρες κλειδιά. Όσοι δε θα έβρισκαν και θα βρίσκουν τις γέφυρες αυτές (Έφυροι - Γεωμέτρες) δεδομένου ότι θα ήταν λίγοι θα αποκτούσαν ταμπέλες τύπου "τρελός συνωμοσιολόγος και φασίστας" σύμφωνα και με το πείραμα του Asch (δείτε το ΕΔΩ) με αποτέλεσμα την απομόνωση οικονομικής και μη.
Παντού και πάντα κουμάντο έκαναν αυτοί που μπορούσαν να προβλέπουν, το θέμα είναι αν αυτοί θα προβλέπουν υπέρ του συνόλου (κοινά) ή υπέρ του εαυτού τους (ιδιώτες - idiots).
Για το καλό του συνόλου μπορεί να μεριμνήσει μόνον ένας που έχει ως αξίες το Έθνος, την Πατρίδα και το Γένος (δηλαδή την απόλυτη ΤΑΞΗ) όπως έκανε ο Σόλων την 45,2 Ολυμπιάδα (βαρβαριστί 594 π.Χ.) όταν δεν κοίταξε το καλό ούτε των λίγων Πλουσίων (αν και ο ίδιος Πλούσιος) ούτε των πολλών φτωχών, αλλά με γνώμονα το καλό της Αθήνας έφερε ισορροπία μεταξύ Πλουσίων και Φτωχών με το να κλείσει την ψαλίδα. Φυσικά και οι Φτωχοί και οι Πλούσιοι δεν ήθελαν το Πολιτικό σύστημα του Σόλωνος (το δέχθηκαν βέβαια γιατί αυτή ήταν η συμφωνία) γι αυτό αναγκάστηκε να φύγει στην Αίγυπτο, αλλά αποτέλεσμα ήταν να μεγαλουργήσει η Αθήνα (δηλαδή και Πλουσιότεροι και φτωχότεροι). Εν ολίγοις και οι μεν και οι δε ως ιδιώτες που ήταν, δεν έφτανε το μυαλό τους να δουν την πραγματικότητα την οποία όμως είχε δει ο Σόλων. Το ίδιο συνέβη με τον Παπαδόπουλο, με την διαφορά ότι οι Έλληνες το 594 π.Χ. είχαν να αντιμετωπίσουν τον κακό εαυτό τους ενώ το 1967 εκτός του κακού εαυτού είχαν και τους εχθρούς οι οποίοι ήταν και έξωθεν αλλά και μέσα το οχυρό. Τα γεγονότα απέδειξαν.
Για να φτάσουμε από το ΖΗΝ στο ΕΥ ΖΗΝ πρέπει να ευεργετηθεί το σύνολο ενός λαού, αν οι άρχοντες, που έχουν την ικανότητα να προβλέπουν, φτιάξουν μηχανισμούς υπέρ του συνόλου θα υπάρχει ΕΥ ΖΗΝ, αν φτιάξουν μηχανισμούς εκμετάλλευσης υπέρ του εαυτού τους, πατώντας πάνω στο ότι η πλειοψηφία ΔΕΝ έχει την διάνοια να προβλέπει, ΚΑΝΕΙΣ δεν θα φτάσει στο ΕΥ ΖΗΝ, ούτε οι άρχοντες ούτε οι αρχόμενοι. Γιατί; το γιατί μας το εξηγεί πάλι η Τριανδρία, διότι άλλο πράγμα η Ευτυχία και άλλο η Ευδαιμονία. Η Ευτυχία (καλή τύχη) έχει να κάνει με την ύλη, την αυτάρκεια ίσως και με το πλεόνασμα, ενώ η Ευδαιμονία έχει να κάνει με την αρμονική της ψυχής (Φ). Είναι σαν να λέμε ότι μια μερίδα επί μέρους μηχανικών μερών μιας μηχανή ενός αυτοκινήτου π.χ. Έμβολα και Εκκεντροφόρος να κοιτούσαν το καλό του εαυτού τους και υπονόμευαν τις βαλβίδες και το Καπάκι... ή μέσα σε ένα PC η CPU να τα έβρισκε με το Motherboard και να υπονόμευαν την RAM και τον HDD... μπορείτε να φανταστείτε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Θα εμπιστευόσασταν κάποιον μηχανικό που δεν θα εναρμόνιζε τα μέρη της μηχανής ή έναν τεχνικό που δεν θα εναρμόνιζε τα μέρη του υπολογιστή; Το αυτό ισχύει και για τους Πολιτικούς.
Η Ευτυχία είναι βασική προϋπόθεση - σκαλοπάτι για να φτάσουμε στην Ευδαιμονία, χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να την φτάσουμε, αλλά και η Ευτυχία από μόνη της δεν είναι Ευδαιμονία. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο κάποιος έχει βγάλει χρήματα ή αν τα κληρονόμησε ο τρόπος με τον οποίο τα διαχειρίστηκε. Όποιος λοιπόν χρησιμοποιεί - εκμεταλλεύεται τους άλλους με εγωκεντρισμό (ιδιώτης - idiot) δεν φτάνει ποτέ στην Ευδαιμονία, αφού ο εγωκεντρισμός είναι δυσαρμονικότις (ένεκα συγκρούσεων) - δημιουργία κακών, γι αυτό βλέπουμε πάμπλουτους ή πλούσιους ή ευκατάστατους να είναι μόνιμη πελατεία των Ψυχίατρων.
Κράτος λοιπόν ονομάζεται ένα σύνολο δυνάμεων με κοινή κορυφή η οποία έχει σαν στόχο την ευημερία του συνόλου των Πολιτών και σε υλικό (ευτυχία) και σε πνευματικό επίπεδο (ευδαιμονία). Οι δυνάμεις αυτές δημιουργήθηκαν από Άριστους (Σόλων, Λυκούργος, Μίνως κ.α.)
Σήμερα όμως η ισχύς αυτή έχει σαν στόχο την ευημερία μερίδας ανθρώπων, άρα δεν υπάρχει Κράτος, ειδικά αν υπολογίσουμε ότι την ισχύ αυτή την κάνει κουμάντο ένας ιδιώτης από το 1841 ονόματι Ρότσιλντ μέσω Εθνικής Τράπεζας και Τράπεζας της Ελλάδος (σήμερα μέσω ΕΚΤ) σε συνεργασία με την Ορθόδοξη Εκκλησία. (αποδείξεις ΕΔΩ)
Το παραμύθι που μας πουλάνε συνεχώς στα ΜΜΕ, ότι η δημοκρατία είναι το μοναδικό σωστό Πολίτευμα είναι παγίδα, διότι η δημοκρατία κοιτάζει το καλό του εαυτού της και είναι κατά των υπολοίπων, άρα δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουμε στο ΕΥ ΖΗΝ με δημοκρατία, πόσο μάλλον δε με τον κΥνοβουλευτισμό. Αυτό εκμεταλλεύονται κάποιοι πονηροί, οι οποίοι μπορούν και διεισδύουν ανάμεσα στις έννοιες και την άγνοια του λαού, με αποτέλεσμα να διαβάλουν κατά το δοκούν τις έννοιες αυτές, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνουν να παίζουν το παιχνίδι τους “αόρατοι”. Βλέπουμε σήμερα ότι η Δημοκρατία ταυτίστηκε παρεισάκτως με τους ΣοσιαλοΑριστεροΚομμουνιστές η οποία στην πραγματικότητα είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό αν όχι εκ φύσεως αντίθετο. Οι "δημοκράτες" (ΠασοκοΑριστεροί) κοιτάνε το καλό του εαυτού τους και μόνο. Δανειζόμαστε όλοι μαζί, για να φτάσουμε τα τελευταία 40 χρόνια στο "μαζί τα φάγανε" και από κει σήμερα στο "μαζί τα πληρώνουμε". Η Παρέκβαση σε όλο της το μεγαλείο και μάλιστα Χ2 αν συνυπολογίσουμε ότι η Δημοκρατία είναι υπέρ της Πατρίδος, Γένους, Έθνους κάτι που δεν είναι οι ΣοσιαλοΑριστεροΚομμουνιστές (σχετικό άρθρο ΕΔΩ)
Οι ΣοσιαλοΚομμουνιστές θέλοντας να ταυτιστούν με τον πολύ κόσμο άρχισαν να αναφέρουν και να χρησιμοποιούν συνεχώς την λέξη "Δημοκρατία". Με το πες πες πες κατόρθωσαν στις συνειδήσεις των αδαών να ταυτιστούν παρεισάκτως με την Δημοκρατία, ενώ οι ίδιοι μιλούν για ξεκάθαρα για "Δικτατορία του Προλεταριάτου". Όταν κατάφεραν να ταυτιστούν με την δημοκρατία πέρασαν σε δεύτερο επίπεδο προπαγάνδας με το να λένε ότι όποιος δεν συνδέεται με αυτούς είναι εχθρός του λαού, οπότε κατάφεραν αυτούς που μιλάνε υπέρ του Έθνους συνειρμικά να τους ταυτίζουν με εχθρούς του λαού. Η πραγματικότις βέβαια είναι ότι αφενός οι σοσιαλοΚομμουνιστές δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την Δημοκρατία, ούτε την πραγματική αλλά ούτε και με την ψεύτικη του ΚΥνοβουλευτισμού, ενώ αφετέρου σύμφωνα με τα ορθά Πολιτεύματα του Αριστοτέλους το καλό του συνόλου δεν ταυτίζεται αποκλειστικά με την διακυβέρνηση των πολλών.
Οι "δημοκράτες" χρησιμοποιούν εξεζητημένες τεχνικές που ονομάζονται στην Προπαγάνδα "ο πρώτος μεταξύ ίσων" τεχνική που στην ουσία δίνει την ψευδαίσθηση στον όχλο ότι συμμετέχει και συναποφασίζει αλλά στην πραγματικότητα οι "επιλογές" είναι προκαθορισμένες και συγκεκριμένες.
Εν ολίγοις αντί για μια δημοκρατία των πολλών υπάρχει μια δικτατορία των λίγων με ψευδαίσθηση ελευθερίας των πολλών (δείτε σχετικό άρθρο ΕΔΩ και ΕΔΩ).
Η Δικτατορία του Προλεταριάτου στην πραγματικότητα είναι Δικτατορία αυτών που κάνουν κουμάντο το Προλεταριάτο. Το Προλεταριάτο αποτελείται από μέρος και όχι από το σύνολο του πληθυσμού που ψευδώς διαδίδουν, οπότε και αγγελικά πλασμένα να ήταν τα πράγματα πάλι αποτυχία θα είχαμε αφού το πολίτευμα συγκαταλέγεται στα Παρεκβατικά.
Σήμερα αυτό που τα ΜΜΕ ονομάζουν “Κράτος” και εμείς λόγω μιμητισμού ονομάζουμε “Κράτος” ΔΕΝ είναι Κράτος. Οι έχοντες και κατέχοντες διείσδυσαν ανάμεσα στις έννοιες Πατρίδα, Φυλή, Έθνος, Κράτος, Νόμοι, Θεσμοί, Πόλη, Πολίτευμα, οπότε και Κράτος και από αρμονικές μεταξύ τους, αλλάζοντας τις εκ φύσεως ιδιότητες τους, τις έκαναν δυσαρμονικές προς το ιδίων όφελος φυσικά. Οι ίδιοι γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες της κοινωνίας οπότε έφτιαξαν τα κατάλληλα viruses για κάθε μια περίπτωση. Αλλιώς παρουσιάζουν τις έννοιες σε αυτούς που ακούνε δεξιά αλλιώς σε αυτούς που ακούνε αριστερά, διαφορετικοί δρόμοι που καταλήγουν στο ίδιο κατώφλι.
Τράπεζα και θρησκεία χρησιμοποιούν το ίδιο ακριβώς κόλπο, εφόσον αποτελούνται από μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων δεν δικαιολογείται ο πλούτος που έχουν αποκτήσει, αφού δεν εργάζονται και δεν παράγουν τίποτα πραγματικό. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργούν ψευδείς πεποιθήσεις στον όχλο βάσει των οποίων ο όχλος υπνωτισμένος τους παράγει χρήμα και αυτοί έπειτα ισχυροποιούν την εξουσία τους βάση του χρήματος αυτού.
Την διείσδυση και παρεμβολή αυτή μεταξύ φύσεως και ανθρώπων ο Ivan Pavlov την έχει ονομάσει "Εξαρτημένα Ανακλαστικά". Παρατηρεί ότι αυτός ο μηχανισμός είναι θνησιγενής και ότι αν δεν ανανεωθεί η ταύτιση σήματος - σημαινόμενου θα επέλθει το λεγόμενο "μούδιασμα της συνειδήσεως" και έπειτα θα μπει στην λήθη. Γι αυτό ο καθημερινός καταιγισμός των ΜΜΕ από παραποιημένες έννοιες (Κράτος, Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Καλό, Κακό, Δημοκρατία κτλ).
Το Πολιτεύματα αντιστοιχεί στο ανάλογο νοητικό επίπεδο του εκάστοτε λαού, παρατηρεί ο Αριστοτέλης ότι στην ανατολή υπήρχε η Παμβασιλεία (=δουλοπρέπεια) καθόσον οι λαοί δεν ήταν άξιοι για κάτι καλύτερο.
Στην Αρχαία Αθήνα υπήρχαν ως γνωστόν οι Δούλοι. Σήμερα οι περισσότεροι θα σκεφτούν ότι ήταν κάκιστο το ότι υπήρχαν οι δούλοι στην Αθήνα, γιατί ο άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος κτλ κτλ. Το κόλπο στην εικόνα αυτή κρύβεται στην άγνοια.
"Αυτή η υπερβολική αστάθεια των μαζών κάνει πολύ δύσκολη την διακυβέρνηση τους, κυρίως όταν ένα μέρος των αξιωμάτων έχει πέσει στα χέρια τους. Αν δεν υπήρχαν αόρατοι ρυθμιστές των πραγμάτων, οι δημοκρατίες δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν ούτε λεπτό"Gustave Le Bon - "Η ψυχολογία των μαζών"
Σήμερα αυτό που τα ΜΜΕ ονομάζουν “Κράτος” και εμείς λόγω μιμητισμού ονομάζουμε “Κράτος” ΔΕΝ είναι Κράτος. Οι έχοντες και κατέχοντες διείσδυσαν ανάμεσα στις έννοιες Πατρίδα, Φυλή, Έθνος, Κράτος, Νόμοι, Θεσμοί, Πόλη, Πολίτευμα, οπότε και Κράτος και από αρμονικές μεταξύ τους, αλλάζοντας τις εκ φύσεως ιδιότητες τους, τις έκαναν δυσαρμονικές προς το ιδίων όφελος φυσικά. Οι ίδιοι γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες της κοινωνίας οπότε έφτιαξαν τα κατάλληλα viruses για κάθε μια περίπτωση. Αλλιώς παρουσιάζουν τις έννοιες σε αυτούς που ακούνε δεξιά αλλιώς σε αυτούς που ακούνε αριστερά, διαφορετικοί δρόμοι που καταλήγουν στο ίδιο κατώφλι.
Τράπεζα και θρησκεία χρησιμοποιούν το ίδιο ακριβώς κόλπο, εφόσον αποτελούνται από μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων δεν δικαιολογείται ο πλούτος που έχουν αποκτήσει, αφού δεν εργάζονται και δεν παράγουν τίποτα πραγματικό. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργούν ψευδείς πεποιθήσεις στον όχλο βάσει των οποίων ο όχλος υπνωτισμένος τους παράγει χρήμα και αυτοί έπειτα ισχυροποιούν την εξουσία τους βάση του χρήματος αυτού.
Την διείσδυση και παρεμβολή αυτή μεταξύ φύσεως και ανθρώπων ο Ivan Pavlov την έχει ονομάσει "Εξαρτημένα Ανακλαστικά". Παρατηρεί ότι αυτός ο μηχανισμός είναι θνησιγενής και ότι αν δεν ανανεωθεί η ταύτιση σήματος - σημαινόμενου θα επέλθει το λεγόμενο "μούδιασμα της συνειδήσεως" και έπειτα θα μπει στην λήθη. Γι αυτό ο καθημερινός καταιγισμός των ΜΜΕ από παραποιημένες έννοιες (Κράτος, Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Καλό, Κακό, Δημοκρατία κτλ).
Το Πολιτεύματα αντιστοιχεί στο ανάλογο νοητικό επίπεδο του εκάστοτε λαού, παρατηρεί ο Αριστοτέλης ότι στην ανατολή υπήρχε η Παμβασιλεία (=δουλοπρέπεια) καθόσον οι λαοί δεν ήταν άξιοι για κάτι καλύτερο.
Στην Αρχαία Αθήνα υπήρχαν ως γνωστόν οι Δούλοι. Σήμερα οι περισσότεροι θα σκεφτούν ότι ήταν κάκιστο το ότι υπήρχαν οι δούλοι στην Αθήνα, γιατί ο άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος κτλ κτλ. Το κόλπο στην εικόνα αυτή κρύβεται στην άγνοια.
Πρώτον: οι Δούλοι στην Αρχαία Αθήνα ήταν οι εργάτες οι οποίοι παρήγαγαν έργο για το οποίο πληρωνόντουσαν.
Δεύτερον: Τι σας κάνει να νομίζετε ότι εμείς σήμερα είμαστε ελεύθεροι; απλά τα δεσμά είναι αόρατα.
Τα χρήματα που έχουμε στην τσέπη μας ΔΕΝ είναι ιδιοκτησίας μας, εμείς απλά είμαστε διαχειριστές. Το χρήμα είναι ιδιοκτησία αυτού που έχει την Τράπεζα με το "Αποκλειστικό Εκδοτικό Προνόμιο". Τι σημαίνει αυτό; δείτε εδώ: Ρότσιλντ Εθνική Τράπεζα και "Ελληνικό" Κράτος.
Το γελοίο είναι ότι στην Αρχαία Αθήνα δούλος ήταν μόνο αυτός που του άρμοζε νοητικά να είναι δούλος, και όταν κάποιος δούλος είχε νόηση ο κύριος του επέτρεπε την απελευθέρωση του και την ένταξη του στην τάξη των "Απελεύθερων"... σήμερα έχουμε τέτοια δυνατότητα; όποιος διαβάσει το άρθρο με την Εθνική Τράπεζα και τον Ρότσιλντ θα καταλάβει το "όχι φυσικά"...
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ισχυρότερη δικτατορία από αυτή της δημοκρατίας, αφού οι γνώστες της ψυχολογίας των μαζών δια του υλισμού και των παθών (δημιούργημα της υποτιθέμενης ελευθερίας στην πραγματικότητα ασυδοσίας), γνωρίζουν πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ καλά τις αντιδράσεις της και κατ επέκταση τις μεθόδους χαλιναγώγησης της συντριπτικής πλειοψηφίας! Απόλυτες (ίσως και τρομακτικές) αποδείξεις ΕΔΩ
(σημείωση: Δεν ενδιαφέρονται για τους λίγους που θα καταλάβουν το παιχνίδι αφού την ορθή γνώμη τους θα την καταπιεί μια θάλασσα από μαζάνθρωπους... δια της "δημοκρατίας"...)
Το γελοίο είναι ότι στην Αρχαία Αθήνα δούλος ήταν μόνο αυτός που του άρμοζε νοητικά να είναι δούλος, και όταν κάποιος δούλος είχε νόηση ο κύριος του επέτρεπε την απελευθέρωση του και την ένταξη του στην τάξη των "Απελεύθερων"... σήμερα έχουμε τέτοια δυνατότητα; όποιος διαβάσει το άρθρο με την Εθνική Τράπεζα και τον Ρότσιλντ θα καταλάβει το "όχι φυσικά"...
"Δεν υπάρχει κάποιος πιο ελεεινά δούλος από αυτόν που νομίζει ότι είναι ελεύθερος"Γκαίτε.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ισχυρότερη δικτατορία από αυτή της δημοκρατίας, αφού οι γνώστες της ψυχολογίας των μαζών δια του υλισμού και των παθών (δημιούργημα της υποτιθέμενης ελευθερίας στην πραγματικότητα ασυδοσίας), γνωρίζουν πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ καλά τις αντιδράσεις της και κατ επέκταση τις μεθόδους χαλιναγώγησης της συντριπτικής πλειοψηφίας! Απόλυτες (ίσως και τρομακτικές) αποδείξεις ΕΔΩ
(σημείωση: Δεν ενδιαφέρονται για τους λίγους που θα καταλάβουν το παιχνίδι αφού την ορθή γνώμη τους θα την καταπιεί μια θάλασσα από μαζάνθρωπους... δια της "δημοκρατίας"...)
ετυμολογία λέξεως “Κράτος”
κράτος ή κάρτος ή κραταιός = ισχύς, δύναμις || κράτα, κράς, κρανείο, κάρα=κεφάλι || κράνος || κρατήραςliddell & scott σελ 616-617
Λεξικό Αρχ. Ελλ. Γλώσσης Σταματάκου σελ 547-548
Μέγαν Ετυμολογικόν σελ 534-535
ετυμολογία λέξεως “Πόλις”
Πολίζω = φτιάχνω Πόλη || Πολέω = περιφέρομαι, συχνάζω, κατοικώ || Πόλος (Πέλω - Πολέω) = άξονας, ακίνητον σημείο περί ο περιστρέφεται πράγμα τιliddell & scott σελ 885
Λεξικό Αρχ. Ελλ. Γλώσσης Σταματάκου σελ 807 - 808
Μέγαν Ετυμολογικόν σελ 680
ετυμολογία λέξεως “σφάλμα”
σφάλμα = σκοντάπτω, ανατρέπω, καταρρίπτω, ματαιώνω, σταματώliddell & scott σελ 1077
Λεξικό Αρχ. Ελλ. Γλώσσης Σταματάκου σελ 690
Μέγαν Ετυμολογικόν σελ -
ετυμολογία λέξεως εγκράτεια
= σωφροσύνηliddell & scott σελ 1085
Λεξικό Αρχ. Ελλ. Γλώσσης Σταματάκου σελ 966
Μέγαν Ετυμολογικόν σελ 742
Πηγή
