To φαινόμενο αυτό αντίκειται στην βασική οικονομική θεώρηση ότι το χρήμα αξίζει περισσότερο σήμερα απ’ ό τι θα αξίζει στο μέλλον.
Επίσης τα αρνητικά επιτόκια αποθαρρύνουν τους πολίτες από την δραστηριότητα της αποταμιεύσεως, αλλά και προεξοφλούν τις μελλοντικές αποδόσεις των σημερινών επενδύσεων, σαν να αναμένονται αρνητικές για τα επόμενα χρόνια.
Η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων και το σκεπτικό τους δεν έχει εξηγηθεί επαρκώς στους πολίτες, οι οποίοι φαίνεται ότι δεν έχουν προβληματισθεί καθόλου για το τι τους περιμένει στο μέλλον.
Θα προσπαθήσω εκλαϊκευμένα να παρουσιάσω τα προβλήματα αυτής της πολιτικής, αλλά και να σας υποδείξω το έμμεσο σκεπτικό της.
Φαντασθείτε τον εαυτό σας αρχικά ως καταθέτη, που διαθέτει στην τράπεζα κεφάλαιο 100.000 ευρώ σε ένα περιβάλλον με αρνητικά επιτόκια καταθέσεων, της τάξεως του -0,30%.
Αν το επιτόκιο αυτό διατηρηθεί αμετάβλητο για έναν χρόνο, το υπόλοιπο του λογαριασμού σας θα γίνει 99.700 ευρώ στο τέλος του χρόνου και θα μειώνεται περίπου αντίστοιχα για τα επόμενα χρόνια.
Το ποσό της μειώσεως θα το ωφελείται η τράπεζά σας και στην ουσία η διαδικασία θα προσομοιάζει με την επιβολή ενός φόρου, με ποσοστό 0,3% υπέρ της τραπέζης ή με την χρέωση εξόδων φυλάξεως σε μία εικονική τραπεζική θυρίδα.
Λογικό είναι ότι ο καταθέτης θα προσπαθήσει να αποφύγει αυτή την χρέωση, ζητώντας να αποσύρει τις καταθέσεις του με την μορφή μετρητών.
Στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό ή εύκολο, σύντομα η τράπεζα θα αποκτήσει πρόβλημα ρευστότητας, καθώς συνήθως οι τράπεζες δανείζουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα περισσότερα κεφάλαια από τις καταθέσεις των πελατών τους.
Ο μόνος τρόπος αντιμετωπίσεως αυτού του προβλήματος είναι η επιβολή κάποιου είδους απαγορεύσεως αναλήψεως μετρητών ή εναλλακτικά η εκτύπωση από την κεντρική τράπεζα χαρτονομισμάτων, που θα παραδοθούν στις τράπεζες, με αντάλλαγμα την ενεχυρίαση δανείων πελατών τους ή άλλων τίτλων εκδόσεως των τραπεζών.
Και τα δύο ήδη συμβαίνουν στην ‘Ελλάδα.
Τα υφιστάμενα capital controls εμποδίζουν κάθε Έλληνα να πάρει στο σπίτι του περισσότερα από 21840 ευρώ, μέσα σ’ έναν χρόνο, σε μορφή χαρτονομισμάτων (=52Χ420).
To ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων το 2014 ήταν 25.954 δολάρια ή σήμερα 23.531,33 ευρώ.
Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι περίπου το 7,1% του μέσου εισοδήματος των Ελλήνων παγιδεύεται ετησίως με την μορφή λογιστικού χρήματος στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα και δεν είναι δυνατό να αναληφθεί σε χαρτονομίσματα από τους πολίτες από τις Ελληνικές τράπεζες ή να σταλεί στο εξωτερικό ( (0,071=(23531,33-21840)/23531,33 ).
Με τον ρυθμό αυτό σε 14 χρόνια περίπου θα έχει παγιδευθεί στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα κεφάλαιο ίσο με το 100% του σημερινού ΑΕΠ.
Τα capital controls στην Ελλάδα σχεδιάστηκαν από ευρωγραφειοκράτες και ευρωτραπεζίτες με μοναδικό στόχο να αυξήσουν τις καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες κατά 214,3 δισεκατομμύρια ευρώ στην διάρκεια των επόμενων 15 ετών.
Στις καλές τραπεζικές εποχές, όταν δίνονταν δάνεια αφειδώς από τις τράπεζες, η ετήσια αποδεκτή δόση για το σύνολο των δανείων ενός δανειολήπτη δεν μπορούσε να υπερβεί το 33% των ετησίων εισοδημάτων του.
Αν αφαιρέσουμε από το 33% το 7,1% της υποχρεωτικής, σύμφωνα με τα ανωτέρω, εκτεθέντα «αποταμιεύσεως», απομένει 25,9% , όσο περίπου είναι ο κατώτερος συντελεστής φορολογήσεως, που θέλει να επιβάλλει στους Έλληνες η κυβέρνηση με βάση τις «συμβουλές» των θεσμών.
Όπως βλέπετε είναι όλα «σατανικά» σχεδιασμένα, ώστε σε βάθος 15 ετών το σύνολο του ετησίου εισοδήματος της Ελλάδος να πραγματοποιείται σε άυλο νόμισμα και να περιορισθεί δραστικά η κυκλοφορία του φυσικού χαρτονομίσματος.
Η ίδια μοίρα περιμένει και τους υπολοίπους Ευρωπαίους, με πρόσχημα την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας» και του ξεπλύματος χρήματος.
Ήδη προετοιμάζονται και οι πολίτες της Γερμανίας, με πρώτο πιθανό θύμα το χαρτονόμισμα των 500 ευρώ.
ΠΗΓΗ
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σήμερα στην Γερμανία μόνο το 18,7% των συναλλαγών γίνεται με πλαστικό χρήμα.
ΠΗΓΗ
Η κατάργηση του φυσικού χρήματος είναι η αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για να μπορέσουν μακροπρόθεσμα να επιβληθούν και να διατηρηθούν αρνητικά επιτόκια στην ευρωζώνη.
Αν όμως το χρήμα γίνει άυλο, τότε θεωρητικά και η ποσότητά του θα ελέγχεται πλήρως από την ΕΚΤ.
Σήμερα κάποια ποσότητα χρημάτων σταδιακά χάνεται από την κυκλοφορία, καθώς αποταμιεύεται εκτός του τραπεζικού συστήματος ή και καταστρέφεται.
Αυτός είναι και ο λόγος, που η ΕΚΤ αποδέχεται και επιδιώκει μακροπρόθεσμη ύπαρξη πληθωρισμού στην ευρωζώνη κατά 2% ετησίως.
Ο στόχος όμως αυτός δεν επιτυγχάνεται και έτσι προέκυψε το Ευρωπαικό πρόγραμμα ποσοτικής χαλαρώσεως ύψους 1,1 τρις ευρώ έως και τον Σεπτέμβριο του 2016.
Ο πραγματικός σκοπός του είναι να αφαιρέσει από την αγορά τίτλους ισόποσης εμπορικής αξίας, που από μόνοι τους λειτουργούν σήμερα ως λογιστικό χρήμα και κατέχονται κυρίως από τις ευρωπαϊκές τράπεζες ή άλλους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.
Για να γίνει αντιληπτή ή έκταση αυτού του προγράμματος πρέπει να γνωρίζετε ότι το ετήσιο ΑΕΠ της ευρωζώνης το 2014 υπολογίζεται μόνο σε 10,1 τρισεκατομμύρια ευρώ, οπότε το πρόγραμμα αυτό αντιστοιχεί στο 9,9% του πραγματικού ΑΕΠ.Πιστεύετε ότι αξίζει να αυξήσει η ΕΚΤ την νομισματική κυκλοφορία κατά 9,9% για να επιτύχει πληθωρισμό 2%;
Η ΕΚΤ το πιστεύει, γιατί γνωρίζει και επιδιώκει το 7,1% του ποσού να δεσμευθεί εντός του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, με παρόμοιο τρόπο με αυτόν, που εφαρμόζεται σήμερα στην Ελλάδα.
Το βασικό όμως πρόβλημα είναι ότι οι τίτλοι, που αγοράζονται μέσω αυτού του προγράμματος, κάποια στιγμή, μετά από τουλάχιστον 2 χρόνια, θα λήξουν και θα πρέπει το χρήμα αυτό να επιστραφεί από τους εκδότες των τίτλων.
Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται η επιπλέον απόσυρση λογιστικού χρήματος εκδόσεως των τραπεζών σε ποσοστό 10% του ΑΕΠ της ευρωζώνης και η διαδικασία απυλοποιήσεως του χρήματος θα επιταχυνθεί σημαντικά.
Με τις παρεμβάσεις της ΕΚΤ, για την ενίσχυση των εποπτικών κεφαλαίων των ευρωπαϊκών τραπεζών, επιδιώκεται να εξασφαλισθεί περαιτέρω ότι οι τράπεζες δεν θα μπορούν στο μέλλον να παράξουν ανεξέλεγκτα λογιστικό χρήμα, δίνοντας δάνεια σε καταναλωτές και επιχειρήσεις.
Όλα αυτά όμως είναι αφελείς προθέσεις και σχεδιασμοί επί χάρτου.
Η παγκοσμιοποίηση εξασφαλίζει ότι σήμερα τίποτα δεν είναι απόλυτα ελεγχόμενο από τις κεντρικές τράπεζες των χωρών.
Οι έντονες διακυμάνσεις των τιμών των χρηματιστηρίων μπορούν να εξασφαλίσουν ότι οι αξίες όλων των κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων αναμένεται να κινηθούν πτωτικά.
Σαν αποτέλεσμα το παγκόσμιο ΑΕΠ αναμένεται να μειωθεί και να ανακατανεμηθεί διαφορετικά ανάμεσα στις χώρες.
Οι χρηματικές ροές, που θα προκύψουν στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας, θα αυξήσουν τον κίνδυνο αντισυμβαλλομένου των τραπεζών και σίγουρα θα προκύψουν κάποιες «ξαφνικές» χρεωκοπίες τύπου LEHMAN BROTHERS…
Σε μία παρόμοια περίπτωση τα επιτόκια δεν θα μπορέσουν να παραμείνουν αρνητικά, γιατί πάντα τιμολογούν τον κίνδυνο.
Μία σχετικά μικρή ανοδική κίνηση των επιτοκίων σε θετικό πρόσημο έχει την δυναμική να μειώσει σημαντικά τις παρούσες αξίες χαρτοφυλακίων ομόλογων, που χρησιμοποιούνται ως ενέχυρο για δανεισμό των τραπεζών από την Κεντρική τράπεζα.
Αν κάποιες τράπεζες βρεθούν υπερδανεισμένες και χωρίς επαρκή αποδεκτά ενέχυρα, ενδέχεται κάποιες από αυτές να χρεωκοπήσουν και τα δάνεια, που είχαν χορηγήσει να μείνουν τελικά απλήρωτα από τους πελάτες τους.
Τότε θα έχουμε πραγματική καταστροφή αΰλου χρήματος και πλήρη απαξίωση της χρήσεώς του από τους συναλλασσομένους πολίτες.
Τι νόημα θα έχει να χρησιμοποιεί κάποιες κάρτες τραπεζών, αν κάποια στιγμή μαζικά και απρόβλεπτα δεν γίνονται αποδεκτές λόγω χρεωκοπίας τραπέζης;
Tι εγγυήσεις σταθερότητας μπορεί να προσφέρει μία Κεντρική τράπεζα, αν τυπώνει ανεξέλεγκτα χαρτονομίσματα ή παρέχει αναγκαστικά πιστώσεις σε αφερέγγυες τράπεζες για να μην κλείσουν, «επειδή είναι πολύ μεγάλες»;
Mάλλον η απάντηση θα δοθεί στο μέλλον.
Ένα γενικευμένο bank run και μία τραπεζική αργία μακράς διαρκείας, σε μία βόρεια χώρα της ευρωζώνης, πέραν πάσης υποψίας για την σταθερότητα του τραπεζικού της συστήματος, μπορεί να ξυπνήσει κυβερνήτες και πολίτες .
Θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι η οικονομική συνταγή της ΕΚΤ είναι λάθος και οδηγεί αναπόφευκτα σε γενικευμένη ύφεση και κοινωνική επανάσταση.
Η ευρωζώνη δεν διαφέρει σήμερα σημαντικά από τον τρόπο λειτουργίας της πρώην ΕΣΣΔ.
Σήμερα τις βασικές θέσεις της ΕΕ κατέχουν πρόσωπα (D. Tusk, A. Merkel, V. Dombrovskis), που μεγάλωσαν και εκπαιδεύθηκαν με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει και να είναι αποτελεσματικός ο κεντρικός έλεγχος και ο σχεδιασμός μίας πολυσύνθετης οικονομίας.
O πρόεδρος του Eurogroup διαθέτει μεταπτυχιακό στην Αγροτική Οικονομία και όταν ανέλαβε καθήκοντα υπουργού οικονομικών στην μικροσκοπική χώρα του είχε ελάχιστη εμπειρία.
Το συγκεντρωτικό σύστημα της ΕΕ δεν υπηρετεί πλέον τον πολίτη.
Η μυωπική γραφειοκρατία των Βρυξελλών ανέλαβε τον έλεγχο των πάντων χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και χωρίς την απαραίτητη λογοδοσία προς τους πολίτες.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην ουσία δεν παράγει πρωτογενές έργο, αλλά και δεν ελέγχει ουσιαστικά τις επιδόσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η ΕΣΣΔ κατέρρευσε στο παρελθόν για παρομοίους λόγους.
Το μάθημα δεν εμπεδώθηκε από τους σημερινούς υπευθύνους της ΕΕ και γίνονται και πάλι τα ίδια στρατηγικά λάθη.
Μπορεί το αποτέλεσμα να είναι διαφορετικό, όταν όλοι οι παράγοντες που το επηρεάζουν είναι ίδιοι;
Αν δούμε το θέμα επιστημονικά, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο…
Son ofEon
