Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης
Τον Αλέξη τον μάθαμε, τον Κυριάκο θα τον γνωρίσουμε σύντομα, αλλά ο Ηγεμόνας, ποιός είναι αυτός ο Ηγεμόνας;
"Εύκολα γίνονται πιστευτοί οι λόγοι που παρουσιάζουν την ελπίδα για την απόκτηση ενός πράγματος που επιθυμούμε. Γιατί ο απλός πόθος, ενισχύοντας την επιθυμία, τονώνει την ελπίδα."
Δημοσθένης (384–322 π.Χ.), Αθηναίος ρήτορας και πολιτικός.
Εισαγωγή
„Η ελπίδα έρχεται“, ήταν το βασικό προεκλογικό σλόγκαν του Τσίπρα, με το οποίο και κέρδισε τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Και με υποσχέσεις, ότι θα σκίσει τα Μνημόνια, θα παίζει λύρα και οι Αγορές θα χορεύουν Πεντοζάλη και ότι όλοι οι Ευρωπαίοι θα γίνουν Σοσιαλιστές.
Τώρα, μπροστά στην χειροπιαστή πια αποτυχία του, τήν διάλυση της οικονομίας, την ανεργία και την φτώχεια, η ελπίδα φαίνεται να μην πουλάει πλέον. Η Τρόικα ή Θεσμοί ή, εν πάσει περιπτώσει, οι Δανειστές παίζουν την δική τους λύρα και ο Τσίπρας και η παρέα των σοσιαλιστών της συμφοράς που είναι στην κυβέρνηση, χορεύουν με την λύρα των δανειστών σαν εκείνες τις αρκούδες με το χαλκά στη μύτη, που βλέπαμε πρίν. Οι μαθητευόμενοι μάγοι φάνηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν την ούτως ή άλλως περίπλοκη κατάσταση και η αγανάκτηση του κόσμου αυξάνει μέρα με τη μέρα: Τα τρακτέρ βγήκαν στους δρόμους και οι απεργίες ξανάρχισαν όπως και πρίν. Κακό σημάδι για τον Τσίπρα, κάτι σαν ο προάγγελος μιας παρδαλής επανάστασης, που της τελευταίας ηγείτο ο ίδιος, τώρα όμως, όπως φαίνεται, θα τον πάρει και θα τον σηκώσει τον ίδιο.
Το κλίμα άλλαξε και με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη σαν Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας ανακατώνεται στην Ελλάδα και πάλι η τράπουλα της πολιτικής. Πολύς τζόγος στην Ελλάδα, βρε παιδί μου. Οι εφημερίδες ανακαλύπτουν ξανά την Δεξιά και οι δημοσκοπήσεις δίνουν ένα αυξανόμενο προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αέρας μυρίζει εκλογές και αυτές θα τις κερδίσει η Νέα Δημοκρατία, γιατί είναι φανερό, ότι ο Τσίπρας δεν μπορεί να εφαρμόσει το Μνημόνιο, ιδίως στο κεφάλαιο Ασφαλιστικό, ένα σκέτο ναρκοπέδιο που μπορεί να τινάζει στον αέρα το συνονθύλευμα με τα πολιτικοιδεολογικά ανεμομαζώματα που αποτελούν το κόμμα αυτό. Οι Δανειστές ή πιο σωστά ο Ηγεμόνας, που είναι από πίσω τους, θέλουν να αποφύγουν μια νέα αναβολή του Μνημονίου και αναιρούν την εύνοια και ανοχή που έδειξαν στον Τσίπρα, αναθέτοντας το έργο της εφαρμογής του Μνημονίου στον Μητσοτάκη, που θα υποχρεωθεί να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα.
Ο Ηγεμόνας
Να πω όμως πρώτα, ποιος είναι αυτός ο Ηγεμόνας, για να γνωρίσουμε που οφείλονται οι προβολές πολιτικών και πολιτικών σχηματισμών, η απαξίωσή τους και τα ανεβοκατεβάσματα κυβερνήσεων, που δεν είναι μόνο μια ελληνική πρωτοτυπία, αλλά κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο συμβαίνουν παντού στον λεγόμενο δημοκρατικό κόσμο.
Σαν Ηγεμόνα ονομάζω το χρηματοπιστωτικό εκείνο σύστημα, που εδώ και μερικές εκατονταετίες έχει εγκαταστήσει παγκόσμια η σιωνιστική Δυναστεία των Rothschilds (βλέπε και „The Rothschild Octopus – Το οκταπόδι Rothschild στα Βαλκάνια„. Ο Ηγεμόνας, μέσω μιας οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ελίτ, είναι αυτός που βρίσκεται πίσω από την οικονομία, τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς, τα Μαζικά Μέσα, το ΝΑΤΟ, τις μυστικές υπηρεσίες και έναν πολυποίκιλο κόσμο ενδιαμέσων οργανισμών και οργανώσεων, με τους οποίους λειτουργεί ο κόσμος που βλέπουμε και θεωρούμε σαν φυσιολογικό. Όχι δεν είναι φυσιολογικός, είναι ένα κατασκεύασμα. Αν βγαίναμε από την σπηλιά του Πλάτωνα (για την σπηλιά του Πλάτωνα βλέπε λίγο παρακάτω), που μας κρατάει με το σύστημα αυτό αιχμαλώτους, θα διαπιστώναμε, ότι ο κόσμος που ξέρουμε είναι ένα τεχνικό κατασκεύασμα. Και ότι κάλλιστα θα μπορούσε να λειτουργεί κατά έναν άλλο, τελείως διαφορετικό τρόπο.
Στην Ελλάδα, μέχρι πρίν μερικά χρόνια, επικρατούσε η αντίληψη, ότι υπεύθυνοι για τα χάλια μας είναι οι ΗΠΑ, σήμερα είναι η Γερμανία με την Μέρκελ. Ουδέν σφαλερότερο αυτού. Διότι οι δύο αυτές χώρες δεν είναι τίποτε περισσότερο από τα δύο πρωτοπαλίκαρα του συστήματος, που στη συνέχεια θα διαβάζετε σαν Ηγεμόνας, Σύστημα Rothschild ή (σιωνιστική) Δύση, όλα ένα και το αυτό, και ο οποίος χρησιμοποιεί τις ΗΠΑ για τον στρατό και τις βάσεις της ανά τον κόσμο και την Γερμανία για την εύρωστη οικονομία της. Η σήμερα βαρέως ασθενούσα Μεγάλη Βρεταννία χρησιμοποιείται ως το κέντρο της διεθνούς κατασκοπείας και παραπληροφόρησης ενώ η Γαλλία έπαψε προ πολλού να παίζει κάποιον σημαντικό ρόλο στη διεθνή σκηνή. Να σημειώσω δε, ότι ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ των ΗΠΑ και της Γερμανίας είναι στα χέρια του Ηγεμόνα, κι άς βλέπουμε αμερικανικά ή γερμανικά ονόματα στις επιχειρήσεις τους, γιατί οι μετοχές τους είναι εβραίικες (βλέπε και „Σε ποιόν ανήκει η Γη; Ποιός είναι το αφεντικό της παγκόσμιας Οικονομίας;„).
Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποιες μεμονωμένες χώρες, που είναι υπεύθυνες για τα όσα στραβά και ανάποδα συμβαίνουν στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά για ένα σύστημα, με το οποίο μια ελίτ με τα οικονομικά, πολιτικά, επικοινωνιακά και πολιτιστικά μέσα που έχει στην διάθεσή της προωθεί, σε όλες τις χώρες που ελέγχει, πολιτικούς και κυβερνήτες, οι οποίοι θα πρέπει να εκπληρούν ορισμένες προϋπουθέσεις, να είναι βλάκες και να έχουν δίψα για εξουσία και απληστία για πλουτισμό. Και αυτοί θεωρούνται ευκαιριακά σαν εταίροι του Ηγεμόνα, εφ‘ όσον είναι πρόθυμοι να κάνουν τη δουλειά που θα τους ανατεθεί, τουτέστιν να προωθήσουν τα συμφέροντα του, του Ηγεμόνα.
Με το χρήμα που ελέγχει, ο Ηγεμόνας διατηρεί το διεθνές πολιτικό σκηνικό σε μια σχετική αστάθεια, που διευκολύνει τα μάλα τον έλεγχο και το μανιπουλάρισμά του. Τα δύο κέντρα του ηγεμονικού χρήματος είναι η City of London (εκεί που οι Έλληνες πλοιοκτήτες παίρνουν δάνεια για να αγοράσουν καράβια και όπου είναι καταχρεωμένοι μέχρι το λαιμό) και η Wall Street με το διεθνές καζίνο των τζογαδόρων (Goldman Sachs, JPMorgan Chase & Co, Merrill Lynch και άλλων τέτοιων απατεώνων). Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μάλλον δεν είναι ένα χρηματιστηριακό κέντρο, γιατί εξαρτάται εν πολλοίς από τα δύο άλλα, υψηλότερα ιστάμενα (για την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία του Ηγεμόνα βλέπε φερ’ ειπείν το άρθρο „Σε ποιόν ανήκει η Γη; Ποιός είναι το αφεντικό της παγκόσμιας Οικονομίας;„.
Στο ίδιο σύστημα ανήκει επίσης σχεδόν το σύνολο των παγκοσμίων Μαζικών Μέσων Ενημερώσεως (εφημερίδες, με ναυαρχίδα την New York Times, τηλεοράσεις με το κρατικό όργανο του Ηγεμόνα CNN , το ιντερνέτ σαν το μυστικό όπλο του συστήματος με τα λεγόμενα κοινωνικά μέσα (!), το Google, το YouTube και δεν συμμαζεύεται). Και βέβαια τα τοπικά ΜΜΕ, μια φτηνή και κακή απομίμηση των μεγάλων. Πρίν ήταν το Ευαγγέλιο, τώρα είναι αυτά. Ότι γράψει η New York Times σαν είδηση ή σχόλιο της ημέρας, είναι η είδηση, που θα περάσει παντού. Παντού.
Ηγεμόνας και Ελλάδα
Για την Ελλάδα στο πλαίσιο της παγκόσμιας στρατηγικής του Ηγεμόνα και τις συνέπειές της για την χώρα μας, παραπέμπω στις μελέτες και τα άρθρα μου, που μπορείτε να βρείτε στο τέλος αυτής της μελέτης. Η σχέση αυτή εξάρτησης της χώρας μας από τον Ηγεμόνα δυστυχώς όμως δεν θεματοποιείται στην Ελλάδα, ελάχιστοι είναι οι αναλυτές και σχεδόν κανείς δημοσιογράφος και αρθρογράφος των μεγάλων ΜΜΕ που ασχολούνται με το βασικό αυτό θέμα, κάτι που μου θυμίζει την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα, όπου τα αιχμάλωτα ανθρωπάκια, με το βλέμμα στραμμένο προς τα εμπρός, βλέπουν σ’ ένα είδος καραγκιόζ μπερντέ μόνο τις σκιές των αντικειμένων και των δρωμένων, που κάποιοι πονηροί από πίσω τους τους προβάλλουν, εκλαμβάνοντας τες για την πραγματικότητα. Βλέπουν δηλαδή μόνο αυτά που τους δείχνει ο καραγκιοζοπαίχτης Ηγεμόνας και που τους προτρέπουν σε συνεχείς διαμάχες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, διαδηλώσεις, ιδεολογίες, φωνασκίες, αυτά δηλαδή που παράγουν την γνωστή στην Ελλάδα πολιτική και κοινωνική αστάθεια, ανωμαλία και στασιμότητα, την συνεχή οπισθοδρόμηση. Έτσι όμως ο κοινός Έλληνας δεν θα δει ποτέ την ρίζα του προβλήματος, τον δημιουργό του, από τον οποίο ξεκινούν όλα αυτά.
Υπάρχει επίσης μια ιεραρχική διαφορά στην παρουσίαση της πραγματικότητας στις διάφορες χώρες-εταίρους του Ηγεμόνα. Τα ΜΜΕ στην (σιωνιστική) Δύση (ΗΠΑ, Γερμανία, Ανγκλία, Γαλλία) βλέπουν και προβάλλουν την διεθνή πολιτική και οικονομία σφαιρικά, από το ύψος του βλέμματος του Ηγεμόνα, ενώ στην Ελλάδα ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τα όσα συμβαίνουν εντός της χώρας, διότι αυτό είναι και το οπτικό πεδίο της χώρας τους στην ιεραρχία του Ηγεμόνα. Το αποτέλεσμα για την Ελλάδα είναι ένας άγριος πολιτικός κανιβαλισμός, που παραλύει κάθε δυνατότητα μιας από κοινού συμπόρευσης των κοινωνικών δυνάμεων, που θα ευνοούσε την ανάπτυξη μιας κοινωνικής και οικονομικής δυναμικής. Μια βάρκα δεν κουνιέται από την θέση της, αν ο καθένας τραβάει κουπί στην δική του κατεύθυνση, που θεωρεί σωστή (παράδειγμα εδώ το άρθρο του διανοητή Γιώργου Καραμπελιά „Το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρες αδιέξοδο„).
Οι μεσολαβητές
Τον βάλαν στη μέση και τον επεξεργάζονται:
Από δω πάει ο δρόμος, σύντροφε!
Από αριστερά: Klaus Ernst, Gregor Gysi του κόμματος DIE LINKE (Η Αριστερά)
Θα δείξω τώρα πως προώθησε ο Ηγεμόνας τον Τσίπρα. Γιατί τον Τσίπρα; Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συνηγόρησαν για την εκλογή του. Οι κυριότεροι: Ο Τσίπρας ήταν – και είναι ακόμη, ένας επαρχιώτης μικροεπαναστάτης, άπαυτούς που μετα την μεταπολίτευση παράγονται στην Ελλάδα κατά εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και κατά εκατομμύρια και δεν έχουν ιδέα για το τί συμβαίνει έξω απο το άβατο των Εξαρχείων. Έγινε γνωστός ως καταληψίας του σχολείου του και αργότερα πολλών δημοσίων κτιρίων, ως διοργανωτής συλλαλητηρίων, μικροφασαρίατζης, πήρε πολλά αριστερά πρόσημα και δημιούργησε επαφές με συνδικαλιστικές οργανώσεις, με την «διανόηση» στην Ελλάδα και με πολιτικά κόμματα στο εξωτερικό, ιδίως το σιωνοκρατούμενο γερμανικό κόμμα DIE LINKE (Η Αριστερά) και τα παρακλάδια του, δηλαδή γερμανούς δημοσιογράφους και εφημερίδες (παραδείγματος χάριν την Heike Schader της „Junge Welt“), ANTIFA κ.λπ. κ.λπ. Οι οποίοι τον παρακολουθούσαν, τον αξιολόγησαν και τον θεώρησαν κατάλληλο για το Job.
Να σημειώσω εδώ, ότι το γερμανικό κόμμα DIE LINKE (Η Αριστερά) παρότι προέρχεται από το ενιαίο κρατικό κόμμα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας Sozialistische Einheitspartei Deutschlands (SED), είναι το αγαπητό κόμμα του Ηγεμόνα, γιατί του κάνει θαυμάσια τη δουλειά του σαν κράχτης για ιδεολόγους του Σοσιαλισμού, που χρειάζονται για την δημιουργία πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής. Τα παρακλάδια του, ιδίως το ANTIFA και ένα σωρό παραλλαγές του, πρωτοστατούν καθημερινά σε „αντιφασιστικές“ δράσεις εναντίον διαδηλωτών, που έχουν μπουχτίσει από την μεταναστευτική πολιτική της Μέρκελ που αλλοιώνει την κοινωνική σύνθεση του πληθυσμού και γι‘ αυτό στιγματίζονται σαν ναζιστικά ή νεοναζιστικά κινήματα! Το ίδιο που άρχισε να γίνεται και στην Ελλάδα μετα την άνοδο του Τσίπρα στην εξουσία, ANTIFA στο Βερολίνο, ANTIFA και στην Ελλάδα. Ένα συνηθισμένο κόλπο του Ηγεμόνα, „στην αναμπαμπούλα χαίρεται ο λύκος“ (βλέπε και „Ο Τσίπρας για προσκύνημα στη Ρόζα και τον Καρλ„ καθώς και „Ο Τσίπρας στις 22 Ιανουαρίου θα πάρει το „χρίσμα“ του „τοπικού αρμοστή“ απο το αμερικανικό (;) ινστιτούτο Brookings„18.01.2013). Το Brookings είναι ένα σιωνιστικό think tank του Ηγεμόνα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι λοιπόν εργαλείο του DIE LINKE και DIE LINKE είναι εργαλείο του Ηγεμόνα. Και τα δύο δε, σε αγαστή σύμπλευση με εκατοντάδες κομμάτων, οργανώσεων, πολιτικών κ.λπ. σε άλλες χώρες, χρησιμοποιούνται για την παραπλάνηση των λαών, την αποδιοργάνωση κρατών, την διάλυση εθνών, ιδιαίτερα με τις χιλιάδες (λαθρο)μετανάστες από τις χώρες που διέλυσε και κατέστρεψε ο Ηγεμόνας με τα πολεμικά και άλλα εργαλεία που διαθέτει (Ιράκ, Λιβύη, Νιγηρία, Συρία κ.λπ.), για την πολυπολιτισμικότητα, την αλλοίωση του λαού/του έθνους (στην Γερμανία χρησιμοποιείται γι’ αυτή την περίπτωση ο όρος Umvolkung) και την υποβάθμιση των συντηρητικών κομμάτων, που μέχρι σήμερα ήταν μια κάποια εγγύηση μιας πολιτικής σταθερότητας.
Τα γράφω όλα αυτά για να δείξω, ότι είναι μεγάλο λάθος, να παρασυρόμαστε από τις κοκορομαχίες των διαφόρων κομμάτων και να νομίζουμε, ότι το κόμμα Α είναι καλύτερο απ΄το Β και ο πολιτικός Α, που τα Μαζικά Μέσα εμφανίζουν σαν νέο, ωραίο και πιό πειστικό, καλύτερος απ‘ τον Β. Όλοι το ίδιο είναι, στην πραγματικότητα παροδικοί ευνοούμενοι του Ηγεμόνα, που τους συντηρεί στην θέση που τους έβαλε για να του κάνουν τη δουλειά του. Επαναλαμβάνω. Για να του κάνουν τη δουλειά του, όχι τη δική μας.
Και η μετα Τσίπραν εποχή;
Αυτά λοιπόν που θα ακολουθήσουν τις επόμενες εβδομάδες στον τόπο μας, θα είναι τα συμπαρομαρτούντα μιας άλλου είδους παρδαλής επανάστασης, που ήδη ξεκίνησε, με σκοπό την αποδόμηση και τελική εκθρόνιση του Τσίπρα. Ο οποίος μπορεί να πέρασε με άριστα τις εξετάσεις που του έκαναν τα τσιράκια του Ηγεμόνα, η DIE LINKE/Η Αριστερά στην Γερμανία και το Brookings Institution στις ΗΠΑ, να προβλήθηκε όσο γίνεται εδώ και στο εξωτερικό, αλλά κώλωσε στην εφαρμογή των καθηκόντων που του ανατέθηκαν. Έτσι τώρα του δείχνουν τον δρόμο προς την έξοδο, στην Γερμανία λένε: „Der Mohr hat seine Schuldigkeit getan, der Mohr kann gehen„ („Ο Mohr έκανε το καθήκον του, ο Mohr μπορεί να πηγαίνει„).
Το σχέδιο αποδόμησης και αναδόμησης ηγετών στην Ελλάδα είναι τόσο παλιό, όσο και το ελληνικό κράτος. Και στο σχέδιο αυτό οι διάφοροι εκτελεστές, φιλελεύθεροι, δημοκράτες, εθνικόφρονες, κομμουνιστές, αναρχικοί κ.λπ. κ.λπ., είναι απλώς κομπάρσοι. Αυτό πρέπει να το πάρουμε κάποτε χαμπάρι.
Έτσι είναι σίγουρο, ότι ο νέος αρχηγός της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης θα γίνει σύντομα Πρωθυπουργός, αφού η προβολή του δείχνει, ότι πέρασε τις εξετάσεις των ιεροεξεταστών που τον αξιολόγησαν. Προϋπόθεση να καταλάβει και να παραμείνει στον θρόνο, είναι να συνεχίσει ή να τελειώσει το Job, το έργο εκτέλεσης του Μνημονίου ΙΙΙ. Και να βρει μια λύση στο πρόβλημα των προσφύγων από την Συρία και τις άλλες για την Γερμανία της Μέρκελ, που θα συναντήσει όμως μεγάλες δυσκολίες, πρώτα, γιατί στην Γερμανία η αγανάκτηση του κόσμου παρα τα δικτατορικά μέτρα της πολιτικής και της αστυνομίας δεν κρύβεται και μετά γιατί οι βαλκανικές χώρες υψώνουν ανυπέρβλητα εμπόδια (συρματοπλέγματα) στα σύνορά τους.
Με Τσίπρα, Μητσοτάκη και ίσως λίγο αργότερα με Κωνσταντοπούλου και Λαφαζάνη δεν θα δούμε άσπρη μέρα. Γιατί κανείς τους δεν κάνει λόγο για μια ανασύνταξη των κοινωνικών δυνάμεων και μια αναπτυξιακή πολιτική. Όλοι τους είναι πιασμένοι στα πλοκάμια των δανείων του Ηγεμόνα, απο τα οποία δεν θα απελευθερωθούν, μια και το ελληνικό χρέος δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθεί στον αιώνα τον άπαντα.
Η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να σημειώσει αξιόπιστη ανάπτυξη αν δεν αποχωρήσει από το ευρώ, το είπε τις προάλλες και ο πολύς Τζορτζ Σόρος. Αυτό όμως δεν φτάνει. Η Ελλάδα πρέπει να κόψει και τα πλοκάμια του ίδιου του Σόρος, ο οποίος χρηματοδοτεί και χιλιάδες ΜΚΟ της προπαγάνδας και διάλυσης της χώρας μας και, το σπουδαιότερο, πρέπει να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΝΑΤΟ και να προσπαθήσει να κάνει μια σχετικά ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, ισορροπώντας ανάμεσα σε μεγάλα και μικρά κράτη και σε μεγάλους και μικρότερους συνασπισμούς κρατών. Και να διακόψει αμέσως τις σχέσεις με το Ισραήλ, ακυρώνοντας τις όποιες συμφωνίες έγιναν με την χώρα αυτή, που τα ξεφτέρια των πολιτικών μας την έφεραν, μαζί με τα πολεμικά της πλοία και μέσα στο Αιγαίο, πιστεύοντας τα εβραίικα παραμύθια για τον μεγάλο ενεργειακό κόμβο που θα γίνει η χώρα μας.
Η Ελλάδα πρέπει να πάψει να είναι ένας δορυφόρος του Ηγεμόνα και των συντρόφων του, ΗΠΑ, Γερμανία, Ισραήλ και να σταθεί στα δικά της ποδάρια.
Πως όμως, όταν η δομή του ελληνικού κράτους είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των αναγκών του Ηγεμόνα;
Δύσκολο, αλλά τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο.
