Και τοιαύτης Δημοσιογραφίας χρήζει εξαιρέτως το Πανελλήνιον σήμερον. Προσεκόμισε βεβαίως πολλάς προς την εθνικήν πρόοδον και το δημόσιον αγαθόν υπηρεσίας η Ελληνική Δημοσιογραφία.
Υπέπεσεν όμως και είς ελλείψεις, περιέστη είς πλάνας, κατωλίσθησε και είς σφάλματα. Αναθεωρών δε τις τας αιτίας των εκτροπών τούτων, ανευρίσκει τον ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ Φανατισμόν ως τον πρώτιστον και κυριεύοντα παράγοντα των ατυχημάτων τούτων.
«…Και εάν ήθελε τις να καταστρώση ισολογισμόν, θα παρετήρει έκπληκτος ότι άκρως Φανατικοί και ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ δημοσιογράφοι δεν ωφέλησαν τοσούτον τα κόμματα, όσον έβλαψαν αυτά. Διότι άγομεν περίοδον φώτων άγομεν περίοδον, καθ’ ήν έκαστος κρίνει και διατιμά τα γραφόμενα, ανευρίσκων δε αλλοίωσιν της ΑΛΗΘΕΙΑΣ ή απόπειραν σκοτισμού των γεγονότων, διατίθεται δυσμενώς προς τους υπερμάχους κομμάτων, και προς τα κόμματα αυτά, τα στέργοντα να επικρατήσωσι δια της ΠΛΑΝΗΣ ή της συγχύσεως. Αλλά η κομματική δημοσιογραφία ήτο αναπόδραστος σταθμός, αφ’ ού έδει οπωσδήποτε να διέλθη η χώρα αυτή…».
Σπυρίδων Παγανέλης
Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 2 Μαρτίου 1895
Πηγή: Ημερολόγιον Εφ. Εστία, 2016
